Θα υπάρξουν εισηγήσεις από την Ευτοπία και την Σύμπραξη για τον Αναρχικό Κομμουνισμό, επικοινωνία με μέλος της D.A.F. από Τουρκία και θα ακολουθήσει συζήτηση. Η εκδήλωση πραγματοποιείται στα πλαίσια της αναρχικής καμπάνιας διεθνιστικής αλληλεγγύης “3 γέφυρες”.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15/5 18:30
ΣΤΟ ΑΤΑΚΤΟΝ

Το ισπανικό κράτος το τελευταίο διάστημα έχει εξαπολύσει μια κατασταλτική επίθεση συνολικά στο εκεί αναρχικό κίνημα. Απέναντι στις ομάδες και τις υποδομές του αλλά και σε συντρόφους και συντρόφισσες. Με τις αστυνομικές επιχειρήσεις “Πανδώρα” και “Πινιάτα”, όπως τις ονομάτισαν, πραγματοποιήθηκαν εισβολές σε σπίτια, στέκια, κοινωνικά κέντρα και καταλήψεις σε μεγάλο εύρος της ισπανικής επικράτειας, ασκήθηκαν διώξεις σε δεκάδες αναρχικούς και αντιεξουσιαστές με βαρύτατες κατηγορίες βάσει του αντιτρομοκρατικού νόμου και είναι προφυλακισμένοι αυτήν την στιγμή 5 σύντροφοι.

Σ’ αυτό το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών με την εφαρμογή του τρομονόμου διαπλάθεται το νέο περιβάλλον αστυνομικής διαχείρησης και έκτακτης ανάγκης. Εγκληματοποιούν πολιτικές αντιλήψεις, παρακολουθούν και υποκλέπτουν όσους θεωρούν υπόπτους, βιβλία και εγχειρίδια αποτελούν αποδείξεις ενοχής, ποινικοποιούνται οι φιλικές και συντροφικές σχέσεις, τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής αναγορεύονται ως αναμφισβήτητη τηλεοπτική αλήθεια, στιγματίζουν και φυλακίζουν αγωνιστές και αγωνίστριες.

Εμείς από την πλευρά μας αναγνωρίζουμε την επίθεση στο αναρχικό κίνημα της ισπανίας ως επίθεση σε μας τους ίδιους και στεκόμαστε δίπλα σ’ όλους και όλες που βρέθηκαν στο στόχαστρο της καταστολής.

Ενημέρωση και συζήτηση για τις κατασταλτικές επιχειρήσεις στην Ισπανία, επικοινωνία με συντρόφους και συντρόφισσες από το αυτοοργανωμένο κοινωνικό κέντρο “Doble o Nada” στην Palencia, που βρέθηκε στο στόχαστρο αυτών.

Τετάρτη 13/5 στις 19:00 στο Άτακτον

Το βράδυ της Κυριακής 26/4 στις 10 περίπου η ώρα, ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “Επί τα Πρόσω”, που βρίσκεται στην περιοχή της Παντάνασσας στην Πάτρα, δέχτηκε τραμπούκικη επίθεση από μία ομάδα 15-20 ατόμων. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που πραγματοποιούσαν εκείνη την ώρα συνέλευση εντός του στεκιού απέκρουσαν επιτυχώς την επίθεση και έτρεψαν σε φυγή τους τραμπούκους. Άμεσα στο χώρο έσπευσαν τόσο αλληλέγγυοι σύντροφοι/ισσες όσο και κόσμος της γειτονιάς, ενώ στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε δυναμική πορεία στην περιοχή, δίνοντας έτσι μια άμεση απάντηση στην επίθεση που δέχτηκε το στέκι.

Η επίθεση αυτή δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από το γεγονός που διαδραματίστηκε νωρίτερα, τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας σε μαγαζί της πόλης, όταν σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν εκεί δέχτηκαν επίθεση από κάποια άτομα της προαναφερόμενης ομάδας. Δύο άτομα που κινούνταν στις παρυφές του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, συνεπικουρούμενα από κάτι άγνωστα καγκουροειδή τυπάκια, τούς επιτέθηκαν με διάθεση ρεβανσισμού για τον αποκλεισμό που έχουν υποστεί από πολιτικές/κινηματικές διαδικασίες το τελευταίο διάστημα, μεταξύ άλλων ατόμων, και αυτοί οι δύο (καθώς πολλάκις έχουν επιδείξει εχθρικές συμπεριφορές εναντίον του κινήματος). Η επίθεση απαντήθηκε επί τόπου από συντρόφους και συντρόφισσες που έσπευσαν στο σημείο, σπάζοντας έτσι και το καρτέρι που είχαν στήσει έξω από το μαγαζί. Στη συνέχεια τα ίδια άτομα επιχείρησαν κι άλλη επίθεση, αυτή τη φορά εντός νοσοκομείου όπου βρίσκονταν σύντροφοι και συντρόφισσες, μέσα σε έναν διάδρομο γεμάτο από ανθρώπους κάθε ηλικίας και κατάστασης υγείας.

Για μας τα πράγματα είναι απόλυτα ξεκάθαρα. Ένα συνονθύλευμα ατόμων που είχαν εμπλακεί με εκτρωματικό τρόπο σε κινηματικές διαδικασίες και άλλων, που δεν είχαν ποτέ την παραμικρή σχέση με τον αγώνα και γνωρίζουν μόνο από κλαμπάκια και τσαμπουκάδες, επέλεξαν μέσα σε μία μέρα να επιτεθούν σε αναρχικούς/ές και σε αυτοδιαχειριζόμενο χώρο της πόλης.

Ως αναρχικοί, βρισκόμαστε σε ανοιχτό και διαρκή πόλεμο με κάθε εξουσία, με κάθε κρατική και παρακρατική εφεδρεία αυτού του συστήματος. Τύποι οι οποίοι συνεχίζουν με τις πρακτικές τους το έργο από εκεί που το αφήνουν οι μπάτσοι και οι φασίστες, τύποι που πραγματώνουν την πρώτη επίθεση σε αυτοδιαχειριζόμενο χώρο της πόλης μετά από αυτές των φασιστών που τρέχαν και δεν φτάνανε έξω από το κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο, τύποι οι οποίοι φέρουν μέσα τους όλο τον κανιβαλισμό, όλη την εξουσιομανία και τη ματσίλα αυτού του κόσμου και τη στρέφουν εναντίον ανθρώπων του αγώνα, πρέπει να λαμβάνουν ανυποχώρητες και συλλογικές απαντήσεις. Το ίδιο και όσοι τους υποστηρίζουν. Για την κοινότητα των αγωνιζόμενων ανθρώπων και την κοινωνική επανάσταση, δεν θα κάνουμε βήμα πίσω, όπως βήμα πίσω δεν θα κάνουμε και μπροστά σε όσους μας στέκονται εμπόδιο και απειλή. Το ίδιο οφείλουν και καλούμε να πράξουν όλοι όσοι οραματίζονται την αταξική αντιεξουσιαστική κοινωνία. Στο δρόμο αυτό δεν θα επικρατήσουν ούτε τα μπράτσα ούτε οι τραμπουκισμοί, αλλά η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα, η συνειδητή, σαφής και ανυποχώρητη στάση μας απέναντί τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΤΟΥ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ “ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ” ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον

Βρισκόμαστε στην αναγκαία θέση να βγάλουμε αυτήν την ανακοίνωση με αφορμή κάποια γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της προσυγκέντρωσης για την πορεία αλληλεγγύης στους κρατούμενους αγωνιστές, απεργούς πείνας από 2/3, που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, την Παρασκευή 27/3. Για όσους και όσες δεν μας γνωρίζουν, ως στέκι, έχουμε να πούμε ότι δε θα μπορούσαμε παρά να είμαστε οργανικό κομμάτι των ανθρώπων που οργανώνουν και συμμετέχουν σε μια τέτοια κίνηση, καθώς συνολικά προωθούμε τους πολύμορφους κοινωνικούς – ταξικούς αγώνες και τον πολύμορφο αναρχικό αγώνα: αυτό εξάλλου αποτυπώνεται στη συμμετοχή και στη φιλοξενία των συλλογικοτήτων, στις πρωτοβουλίες και στις δράσεις που πραγματοποιούνται, στα έντυπα και στο λόγο που διακινείται στο χώρο μας.

Μία από αυτές τις πρωτοβουλίες είναι και η «Συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστών ενάντια στις φυλακές και τις ειδικές συνθήκες κράτησης», μια ανοιχτή διαδικασία που πραγματοποιείται σταθερά στο Άτακτον, παράγοντας λόγο και δράση από το περασμένο καλοκαίρι και τις τότε αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στις φυλακές τύπου Γ. Μέσα από αυτήν ξεπήδησε και το κάλεσμα για μια συνέλευση συντονισμού δράσεων ενόψει της παρούσας απεργίας πείνας, με αποτέλεσμα την παραγωγή διαφόρων κινήσεων (συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις, καταλήψεις σε τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό, μοτοπορεία κ.λπ.) από τη «Συνέλευση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας για το συντονισμό δράσεων». Από αυτόν τον συντονισμό καλέστηκε και η συγκεκριμένη πορεία που θα κατευθυνόταν προς μια γειτονιά του κέντρου, γι’ αυτό και καλέστηκε στην πλατεία Πυροσβεστείου. Από εμάς κατατέθηκε στη συνέλευση του συντονισμού η απόφαση του στεκιού να μη συμπράττουμε, συμπορευόμαστε, συνυπάρχουμε πλέον με μια συγκεκριμένη ομάδα ατόμων, καθώς και η διάθεση από μεριάς μας να περιφρουρούνται οι δράσεις μας από τα εν λόγω άτομα, απόφαση που έγινε σεβαστή από όλους τους συμμετέχοντες συντρόφους και συντρόφισσες στη συνέλευση αλληλεγγύης.

Με τα συγκεκριμένα άτομα (όπως και με πολύ άλλο κόσμο) στο παρελθόν ενίοτε συμπράξαμε, κυρίως σε κεντρικά γεγονότα, πορείες, συνελεύσεις κλπ., και συμμετείχαν στις δράσεις που καλούσαμε, χωρίς να βάζουμε συνολικά ζήτημα συνύπαρξης, ωστόσο πολλές φορές τους ασκούσαμε έντονη κριτική, για την προβληματική από χρόνια στάση τους. Άλλωστε, είμαστε φορείς μιας λογικής χάραξης πολιτικού αγώνα που τοποθετεί τη διαμόρφωση κοινοτήτων σε πολύ κεντρικό σημείο. Το ουσιαστικό βίωμα της συνδιαμόρφωσης και της σύμπραξης εντός μιας αγωνιστικής συνθήκης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι τόσο της διαδικασίας διαμόρφωσης μιας συνείδησης που φιλοδοξεί να λέγεται επαναστατική, όσο και της σφυρηλάτησης ουσιαστικών συντροφικών σχέσεων μέσα στη φωτιά της από κοινού παραγωγής θεωρίας και πράξης.

Όμως τα όρια έχουν ξεπεραστεί με συγκεκριμένο τρόπο. Με επιβολή και ψέματα, με την ξεκάθαρη επιλογή συκοφάντησης αυτοοργανωμένων διαδικασιών, με την καταστρατήγηση συλλογικών αποφάσεων (ακόμα και ως συμμέτοχοι σε αυτές), και τη στρέβλωση της πραγματικότητας. Με απειλές, εντός κι εκτός διαδικασιών, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις με σωματική βία και ακολούθως τη δημόσια υποστήριξη όλων αυτών. Για εμάς είναι ζήτημα λογικών και συμπεριφορών, κάτι που αποτελεί πολιτικό ζήτημα και όχι προσωπικό. Ο εξοβελισμός των ζητημάτων συμπεριφοράς, εκφοράς λόγου, κουλτούρας και αντίληψης σε δευτερεύοντα ζητήματα δε μας βρίσκει σύμφωνους. Η πρακτική του «κάνω ό,τι γουστάρω» εδράζεται πάνω στην εκτρωματική λογική ότι οι συνελεύσεις αποτελούν γραφειοκρατία και στην πλήρη αντικατάσταση της συνδιαμόρφωσης με το νταηλίκι. Η αντιπαράθεση είναι πολιτική, όχι με την έννοια της σύγκρουσης τάσεων, αλλά της σύγκρουσης αντιλήψεων και αξιών. Εμείς πιστεύουμε και θα πιστεύουμε στην πολυμορφία του κινήματος και τον πλουραλισμό των απόψεων εντός αυτού, τη διαφορετικότητα, την κόντρα, την αντιπαράθεση, αλλά όχι στην ισοπέδωση, την απειλή και την απόπειρα επιβολής.

Όσον αφορά τα γεγονότα τώρα, δημόσια συνέβησαν, γι’ αυτό και δημόσια τοποθετούμαστε:

1. Κάποια από αυτά τα άτομα ήρθαν συντεταγμένα στην προσυγκέντρωση, φωνάζοντας συνθήματα και εμφανώς προετοιμασμένοι για την αναμενόμενη εκδίωξή τους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι είναι ανεπιθύμητοι στην πορεία όπως και σε κάθε δράση μας. Το ότι είναι ανεπιθύμητοι, είναι γνωστό τόσο στους ίδιους όσο και στους συντρόφους και συντρόφισσες της πόλης και κατατεθειμένο σε κινηματικές διαδικασίες.

2. Τους ειπώθηκε αρκετές φορές, με διαβαθμισμένη ένταση, ότι είναι ανεπιθύμητοι και να φύγουν από τον χώρο της προσυγκέντρωσης. Αυτοί με τη στάση τους μας προκαλούσαν διαρκώς να τους διώξουμε λέγοντας ότι από μόνοι τους δεν φεύγουν, ειρωνευόμενοι, και επιζητώντας ρητά τη βίαιη εκδίωξη τους.

3. Ήταν λοιπόν ξεκάθαρο από τα δύο παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήρθαν στην πορεία την 26^η μέρα της απεργίας πείνας των αγωνιστών κρατουμένων (διατεινόμενοι δήθεν για την κρισιμότητα της κατάστασης ενώ το προηγούμενο διάστημα δεν «θυμήθηκαν» να κάνουν κάτι γι’ αυτούς) με σκοπό να επιβάλλουν την παρουσία τους με κάθε μέσο, να ξετυλιχτεί δηλαδή ένα κουβάρι βίας σε πορεία αλληλεγγύης, συμπεριφορά που συνιστά ξεκάθαρη πολιτική προβοκάτσια. Ενέμειναν δηλαδή στην απόφασή τους να επιβάλλουν την παρουσία τους με το νταηλίκι, παρά τη συλλογική στάση του μεγαλύτερου μέρους των συγκεντρωμένων, χωρίς να τους ενδιαφέρει εντέλει η ίδια η διεξαγωγή της πορείας και παρακωλύοντάς την για αρκετή ώρα.

4. Ως εκ τούτου η περιφρούρηση της πορείας, μαζί με και με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες του συντονισμού και άλλων αναρχικών ομάδων και συλλογικοτήτων της πόλης, πραγμάτωσε τη συμφωνία της συνέλευσης που καλούσε και τους απώθησε από την προσυγκέντρωση, με την ελάχιστη κιόλας χρήση βίας που αναλογούσε σε τέτοια συμπεριφορά. Παράλληλα, τα εν λόγω άτομα εκτόξευαν απειλές ισοπέδωσής μας καθώς και ατάκες / βρισιές σεξιστικού περιεχομένου και εκμηδενιστικές ως προς τις πολιτικές επιλογές συντρόφων.

Μέσα από τις αυτοοργανωμένες διαδικασίες που συμμετέχουμε, προωθούμε τους αγώνες που μας φέρνουν πιο κοντά με το στόχο μας: την καταστροφή του υπάρχοντος εξουσιαστικού – καπιταλιστικού οικοδομήματος και των θεσμών που το πλαισιώνουν. Θεωρούμε απολύτως κατανοητό, ότι κάθε αυτοοργανωμένη διαδικασία μπορεί να διατηρεί ακέραιες τις επιλογές της, όσον αφορά τα περιεχόμενα που θα αναδείξει στον εκάστοτε αγώνα, τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει για να υλοποιήσει τους στόχους της καθώς και με ποιες λογικές και συμπεριφορές μπορεί να συμπράξει και να συμπορευτεί. Γιατί δυστυχώς, λογικές και συμπεριφορές που ενυπάρχουν ως παθογένειες στην κοινωνία αναπαράγονται και στις πολιτικές διαδικασίες και οφείλουμε να τις πολεμάμε αν θέλουμε να βαδίσουμε μπροστά.

Στον ίδιο τόπο ζούμε κι εμείς, βιώνουμε τις αντιφάσεις και γύρω μας και μέσα μας. Αλλά δεν τις ιδεολογικοποιούμε, ούτε τις κάνουμε όπλα μας. Ούτε τις βάζουμε εντός των σχέσεων και των αξιών μας. Ένα πράγμα είναι σίγουρο όμως, κανένας δεν θα επιβάλλει στις κινηματικές διαδικασίες οτιδήποτε στρεβλό από αυτόν τον κόσμο και μάλιστα με τη βία ή την απειλή, κι όταν συμβαίνει αυτό εμείς θα βρισκόμαστε απέναντι σε όποιον το πράττει. Ας αναλάβουμε όλοι και όλες τις ευθύνες μας για αυτό.

Πάτρα, 30/3/2015
αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
Άστιγγος 100 και Κανακάρη Ρούφου
atakton (at) espiv.net

ΥΓ: Όποιος/α θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας, μπορεί να το κάνει είτε βρίσκεται σε αυτήν την πόλη είτε όχι. Προς το παρόν, η ψυχή μας είναι με τους απεργούς πείνας και σε αυτούς εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας, συνεχίζοντας τον αγώνα που διεξάγεται. Στο μέλλον, αν κριθεί σκόπιμο, θα υπάρξει περαιτέρω ενημέρωση με τη μορφή ενός εσωτερικού κειμένου καθώς η παρούσα ανακοίνωση εμπίπτει στη δημόσια σφαίρα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Στην εκδήλώση θα παρεβρεθούν σύντροφοι και συντρόφισσες από τον αυτοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης Ρεσάλτο (Κερατσίνι), κάνοντας εισήγηση για τα κοινωνικά δίκτυα, τις σύγχρονες μορφές εξατομίκευσης και τις σύγχρονες τεχνολογίες, ενώ θα προβληθούν 5 εισαγωγικά βίντεο συνολικής διάρκειας 40’.

Θα ακολουθήσει συζήτηση για τα social media και τις προεκτάσεις της χρήσης τους.

Το Σάββατο 28/3 στις 19:00 στο Άτακτον.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ για τον διεξαγόμενο αγώνα, με τηλεφωνική επικοινωνία με συντρόφους συμμετέχοντες στην απεργία πείνας
ΤΕΤΑΡΤΗ 25/3 ΣΤΙΣ 17:30
ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑΤΟΥ)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/3 ΣΤΙΣ 18:00
ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΙΟΥ

Την Παρασκευή μετά την πορεία θα ακολουθήσει συνέλευση αλληλεγγυής στους απεργούς πείνας για το συντονισμό δράσεων
στο αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
(Άστιγγος 100 και Κανακάρη Ρούφου).

Συνέλευση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας για το συντονισμό δράσεων

«Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε.»                                    ( απόσπασμα από την ανακοίνωση έναρξης απεργίας πείνας του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων ).

Στις 2 του Μάρτη κρατούμενοι αγωνιστές στις φυλακές της Ελλάδας (τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Νίκος Μαζιώτης και Κώστας Γουρνάς, το μέλος της 17 Νοέμβρη Δημήτρης Κουφοντίνας, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης), καθώς και ο κρατούμενος Γιώργος Σοφιανίδης, ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας συγκεκριμένα τα εξής:

Την κατάργηση:

• του άρθρου 187 ( ένταξη σε εγκληματική οργάνωση )
• του άρθρου 187Α ( ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση )
• της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
• του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• της βίαιης λήψης DNA ως αποδεικτικό δικαστικο στοιχείο και τη δυνατότητα πρόσβασης στο γενετικό υλικό από πραγματογνώμονα βιολόγο του κατηγορουμένου.
• Και τέλος,την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

                Αλληλέγγυοι στον αγώνα τους στέκονται οι Τούρκοι και Κούρδοι  κρατούμενοι αγωνιστές με κυλιόμενες απεργίες πείνας. Ταυτόχρονα τα μέλη της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς και η αναρχική Α.Σπυροπούλου ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των εκδικητικά προφυλακισμένων συγγενών τους, στηρίζοντας παράλληλα και τα υπόλοιπα αιτήματα..

Η απεργία πείνας αυτή είναι πολλαπλής και βαθιάς σημασίας. Είναι η αναμέτρηση με το καθεστώς εξαίρεσης που οικοδόμησε το κράτος έκτακτης ανάγκης τα τελευταία χρόνια. Είναι μια αναμέτρηση που φτάνει μέχρι την έναρξη της επίσημης «αντιτρομοκρατικής» καμπάνιας του ελληνικού κράτους με τις συλλήψεις για την 17Ν το 2002.  Χαρακτηριστικά, ο πρώτος «αντιτρομοκρατικός» ( ένταξη σε εγκληματική οργάνωση-άρθρο 187 ), ψηφίζεται το 2001, το 2004 ψηφίζεται ο Β΄ νόμος, το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση),ενώ το 2010 τροποποιήθηκε το άρθρο 187Α προς το δυσμενέστερο,. Το 2009, λίγο καιρό μετά την εξέγερση του 2008, ψηφίζεται ο «κουκουλονόμος», διάταξη που αναβαθμίζει τις κατηγορίες όσων συλλαμβάνονται και στόχο έχει τον εκφοβισμό και την επιβολή δικαστικής ομηρίας στους αγωνιστές. Το 2012 με εισαγγελική διάταξη επεβλήθη η βίαιη απόσπαση του DNA κατά τη σύλληψη. Τέλος, το καλοκαίρι του 2014 ψηφίστηκε ως φυσική συνέχεια και συνέπεια της κατασταλτικής του πολιτικής, το νόμο για τις φυλακές τύπου Γ΄ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης. Οι φυλακές αυτές προορίζονται, μεταξύ άλλων, για αγωνιστές που είτε έχουν αναλάβει την ευθύνη για συμμετοχή σε ένοπλη επαναστατική οργάνωση είτε, λόγω πολιτικών επιλογών και συντροφικών σχέσεων, φέρονται ως μέλη τέτοιων, καθώς επίσης και για τους «απείθαρχους» κρατούμενους. Ο πλήρης εξοπλισμός τους με σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα ελέγχου και η εξωτερική -δυνητικά και εσωτερική- φύλαξη της φυλακής από ειδικό σώμα της αστυνομίας, η μη χορήγηση αδειών στους κρατούμενους των φυλακών αυτών, η μη δυνατότητα ευεργετικού υπολογισμού της ποινής μέσω μεροκαμάτων και η αύξηση του χρόνου έκτισης της ισόβιας ποινής, συνθέτουν το καθεστώς εξαίρεσης για τους κρατούμενους αγωνιστές, και το τίμημα- φόβητρο για όσους επιλέγουν να αγωνίζονται μαχητικά ενάντια στην εξουσία.

Η παρούσα λοιπόν απεργία πείνας είναι μια αναμέτρηση με το οικοδόμημα της καταστολής που δεν αφορά  μόνο τους κρατούμενους αγωνιστές, τον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά συνολικά  όσους αγωνίζονται απέναντι στην λυσσαλέα  καπιταλιστική επίθεση, ιδιαίτερα μετά το Δεκέμβρη του 2008. Η αγωνιστική/ ριζοσπαστική προοπτική, οι τοπικές αντιστάσεις, η από τα κάτω οργάνωση, η αμφισβήτηση του μονοπωλίου της κρατικής βίας από μεγάλα κοινωνικά κομμάτια μέσα στο περιβάλλον κρίσης των τελευταίων ετών και η πάντα παρούσα πιθανότητα επαναστατικής τροπής κατέστησαν αναγκαίο για το κράτος τον μετασχηματισμό του ποιοτικά και ποσοτικά. Το προηγούμενο διάστημα, η συγκυβέρνηση Νδ-Πασοκ, στράφηκε ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας με διάφορες μεθοδεύσεις και βασιζόμενη στο δόγμα μηδενικής ανοχής ενάντια σε όποιον αντιστέκεται. Οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι συλλήψεις  με την αναβάθμιση των κατηγοριών μέσω του κουκουλονόμου, οι διώξεις με τη χρήση του dna, οι επιστρατεύσεις απεργών, η άγρια καταστολή στους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής και της Κερατέας συνθέτουν το παζλ της καταστολής κυρίως απέναντι στις αντιστάσεις που κορυφώθηκαν στην εποχή των μνημονίων  και είχαν ήδη αρχίσει να διαμορφώνονται μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Ακόμη, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, οι διώξεις οροθετικών κλπ συμπληρώνουν πλαίσιο της κεντρικής κρατικής πολιτικής και λόγου. Μια κατάσταση εξαίρεσης στα σπλάχνα της κοινωνίας, που έχει αποδιοπομπαίους τράγους και εσωτερικούς εχθρούς. Το καπιταλιστικό κράτος πήρε τη μορφή του κράτους έκτακτης ανάγκης προκειμένου να συνεχίσει την αναπαραγωγή του κεφαλαίου, βρισκόμενο μπροστά σε μια ακόμη εγγενή κρίση του καπιταλισμού, μη μπορώντας να αποσπάσει πλέον την κοινωνική συναίνεση από τους από τα κάτω της κοινωνίας που προλεταριοποιούνται βίαια από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Τώρα, όμως ήρθε η ώρα να συγκρουστούμε μετωπικά με αυτήν την στρατηγική, βήμα βήμα, απελευθερώνοντας έδαφος για τους ανθρώπους, το κίνημα, και τις επιλογές του.   

Σήμερα, μια νέου είδους διαχείριση, σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης αυτή τη φορά, έρχεται στο προσκήνιο προκειμένου να αμβλύνει τις αντιθέσεις που γιγαντώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, να δημιουργήσει κλίμα συναίνεσης και να υποσχεθεί κοινωνική ευημερία μέσω μεταρρυθμίσεων σε διάφορους τομείς του κρατικού οικοδομήματος.  Από αυτή την προσέγγιση, απορρέουν και τα επιχειρήματα και η βασική αντίληψη του Σύριζα περί επαναφοράς της δημοκρατίας και το περίφημο: «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Αυτές οι προσεγγίσεις, όχι μόνο δεν ακουμπούν τους πραγματικούς πυλώνες της παρούσας κατάστασης (συμμετοχή στην ΕΕ, μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, ρόλος του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου, καταστολή) αλλά αποπροσανατολίζουν, με την δημιουργία εντός της κοινωνίας μιας ψευδαίσθησης  πως ο Σύριζα θα λύσει όλα τα προβλήματα χωρίς μάλιστα να δημιουργηθεί κανενός είδους ρήξη με τον καπιταλισμό. Μόνο που κάτι τέτοιο απλά θα αναθέσει όλη την κοινωνική δυναμική στα χέρια μιας ελπίδας για τη μετάβαση σε ένα καλύτερο μέλλον, μια  μετάβαση αναίμακτη. Κάτι τέτοιο συντηρεί, και μάλιστα από τα αριστερά, το υπάρχον.

Ο Σύριζα, ήδη από τις πρώτες του κινήσεις, δείχνει ότι είναι προσανατολισμένος σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και επικοινωνιακών τεχνασμάτων και ικανοποίησης, με μεσοβέζικο τρόπο, των πιο ριζοσπαστικών αιτημάτων που έβαλε στην αντζέντα του για να βγει στην εξουσία. Έτσι, το μνημόνιο βαφτίζεται γέφυρα, τα κέντρα κράτησης μεταναστών αντικαθίστανται  με κέντρα φιλοξενίας και η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ έχει προαναγγελθεί προκειμένου εντός των υπαρχουσών δομών να υπάρξουν πτέρυγες υψίστης ασφαλείας. Ο εσωτερικός εχθρός λοιπόν, έτσι όπως ορίστηκε, μεταξύ άλλων, στο πρόσωπο των αναρχικών αγωνιστών, των ανταρτών πόλης και των δυναμικών αυτοοργανωμένων κινημάτων τα προηγούμενα χρόνια από το καθεστώς, θα συνεχίσει να υφίσταται, όσο και αν η σημειολογία των λέξεων και οι διαχειριστές του συστήματος αλλάζουν. Ιδιαίτερα για όσα ζητήματα δυναμιτίζουν την πλατιά βάση που ψήφισε το Σύριζα κυρίως λόγω οικονομικών θέσεων και όχι για να δώσει χαρτιά στους μετανάστες ή να απελευθερώσει τους κρατούμενους αγωνιστές.

Μέσα σε αυτήν λοιπόν την ιστορική συνθήκη, η απεργία πείνας αυτή έρχεται να ορθώσει ένα ανάχωμα απέναντι στην φαρέτρα της καταστολής. Βάζοντας το ζήτημα συνολικά ως αυτό που είναι. Μια αναμέτρηση ενός κομματιού του επαναστατικού μετώπου με το κράτος και το κεφάλαιο. Η απεργία πείνας είναι πρακτικά και συμβολικά ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία που έχουν οι κρατούμενοι αγωνιστές και για έναν αγώνα τέτοιου βάθους και σημασίας δε θα μπορούσε να μη χρησιμοποιηθεί. Κάτι τέτοιο, όμως δε σημαίνει πως αγωνίζονται μόνοι τους, ή συνεπικουρούμενοι απλά από το υπόλοιπο κομμάτι του κινήματος. Είναι αναγκαίο να προβάλλουμε τη σημασία του αγώνα που έχει ξεκινήσει, για την έκβαση, το επόμενο διάστημα, του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Να το προβάλλουμε σε όλους αυτούς με τους οποίους βρεθήκαμε σε δρόμους και πλατείες στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος στις μεγάλες συγκρούσεις των προηγούμενων χρόνων. Είναι μια αναμέτρηση με την άμπωτη της ριζοσπαστικής κίνησης και της ταξικής πάλης που χαρακτηρίζει το τελευταίο διάστημα. Είναι μια ευθεία αντιπαραβολή με την ανάθεση της ελπίδας στα συμβούλια των Βρυξελλών, εκεί που αλώνεται η ιστορική σημασία της παρούσας εποχής σε μια συνέχεια του κράτους, μια διαχείριση και μια συμφωνία με τους δυνάστες των ζωών μας. Είναι μια ρήξη με τη στασιμότητα και η θύμηση εκείνων των στιγμών που όλα μοιάζουν πιθανά. Είναι μιας ζωτικής σημασίας πάλη του ριζοσπαστικού/επαναστατικού χώρου για την επανασυγκρότησή του και το πέρασμα στην αντεπίθεση. Εμείς, σαν κομμάτι αυτού του χώρου είμαστε δίπλα στους κρατούμενους αγωνιστές και την απεργία που διεξάγουν, δίπλα σε όσους πετάγονται έξω από το κοινωνικό κάδρο, σε όσους καταστέλλονται, σε όσους περισσεύουν, σε όσους ζουν με αξιοπρέπεια την εποχή τους,. Μαχόμαστε για την κοινωνική επανάσταση και τη έλευση ενός άλλου κόσμου, ενός κόσμου αταξικού, αντιεξουσιαστικού, ισότητας και αλληλεγγύης. Οι αγώνες του παρόντος είναι το δικό μας ενέχυρο για την έκβαση του μέλλοντος. Του μέλλοντος όσων αντιλαμβάνονται πως ο καπιταλισμός είναι ένα θανατηφόρο κοινωνικό σύστημα που δεν εξανθρωπίζεται, ούτε βελτιώνεται, αλλά καταστρέφεται.

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ  ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

 ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στις φυλακές και τις ειδικές συνθήκες κράτησης

Παρασκευή 13/3 : Εκδήλωση – τηλεφωνική επικοινωνία με συντρόφους από το δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων στις 17:30 στο Άτακτον.

Μετά την επικοινωνία – συζήτηση υπάρχει κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση στο χώρο του στεκιού για το συντονισμό δράσεων.

Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους τους απεργούς πείνας.
Αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστών ενάντια στις φυλακές και τις ειδικές συνθήκες κράτησης

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΓΩΓΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ΄, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ

Όλο το προηγούμενο διάστημα, παράλληλα με την απροκάλυπτη λεηλασία των κοινωνικών κεκτημένων και την επιβολή της εξαθλίωσης, ο κρατικός μηχανισμός επιδόθηκε στη δημιουργία ενός κλίματος τρομοϋστερίας και ευθείας επίθεσης απέναντι στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, αναπόσπαστο κομμάτι των οποίων αποτελούν οι ένοπλοι αντάρτες, προκειμένου να αποδυναμώσει την επαναστατική δράση και να επενδύσει στο δόγμα νόμος και τάξη. Σε αυτό το πλαίσιο ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2014 το νομοσχέδιο για τη δημιουργία των φυλακών τύπου Γ΄, φυλακές με αναβαθμισμένη την καταστολή, την εκδικητικότητα, την επιτήρηση και την απομόνωση στο εσωτερικό τους. Μια φυλακή η οποία θα στέκεται επιβλητικά και παραδειγματικά πάνω από τα κεφάλια όσων αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο αλλά και όσων κρατουμένων είναι “απείθαρχοι” ή θεωρούνται “επικίνδυνοι” στις ήδη υπάρχουσες δομές εγκλεισμού.

Στις φυλακές αυτές λοιπόν θα οδηγείται όποιος κατηγορείται βάσει του νόμου 187 για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και όσοι κατηγορούνται με βάση τον “αντιτρομοκρατικό” νόμο. Έτσι στις φυλακές τύπου Γ΄, μεταξύ άλλων, θα οδηγούνται αγωνιστές που είτε έχουν αναλάβει την ευθύνη για συμμετοχή σε ένοπλη επαναστατική οργάνωση είτε, λόγω πολιτικών επιλογών και συντροφικών σχέσεων, φέρονται ως μέλη τέτοιων. Στόχος του καθεστώτος, είναι η όξυνση της προσπάθειας εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρόνο κράτησης, όπως επίσης η απομάκρυνσή τους από το φιλικό και συγγενικό τους περιβάλλον, τοποθετώντας τους χιλιόμετρα μακρυά από τις πόλεις διαμονής τους αλλά και η απομόνωσή τους από το υπόλοιπο περιβάλλον της φυλακής, σε μια προσπάθεια εκμηδενισμού της πολιτικής τους παρέμβασης εκεί. Επιπρόσθετα, ο πλήρης εξοπλισμός τους με σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα ελέγχου και η εξωτερική -δυνητικά και εσωτερική- φύλαξη της φυλακής από ειδικό σώμα της αστυνομίας συνθέτουν το παζλ της πανοπτικής επιτήρησης. Τα σημεία που διαφοροποιούν το πλαίσιο κράτησης στις φυλακές τύπου Γ΄ από τις υπόλοιπες φυλακές, είναι τα εξής:

– Η μη χορήγηση αδειών στους κρατούμενους που εκτίουν την ποινή τους σε αυτές τις φυλακές.
– Η μη δυνατότητα εργασίας – μεροκάματων, έτσι ώστε να μην υπάρχει ευεργετικός υπολογισμός της ποινής, δηλαδή η δυνατότητα μείωσης του χρόνου έκτισης της ποινής, όπως ισχύει για τους υπόλοιπους κρατούμενους στις φυλακές Α’ και Β’.
– Η αύξηση των ετών έκτισης της ποινής της ισόβιας κάθειρξης στα 20 χρόνια τουλάχιστον, για αυτούς που εκτίουν ισόβια ποινή στις φυλακές τύπου Γ’, αντί για 16 χρόνια που ισχύει για τους ισοβίτες στις φυλακές τύπου Α΄ και Β΄.

Την επόμενη μέρα, λοιπόν, από την αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και την αυτόματη προκήρυξη εκλογών, με συνοπτικές διαδικασίες τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος για τις ειδικές συνθήκες κράτησης και η συγκυβέρνηση, ως πρώτο προεκλογικό χαρτί, επιλέγει τις πρώτες μεταγωγές φυλακισμένων αγωνιστών στις πτέρυγες τύπου Γ΄ των φυλακών Δομοκού. Πρώτος μετάγεται από τις φυλακές Διαβατών ο Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, στις 30 Δεκέμβρη κι ακολουθούν στις 2 Γενάρη οι μεταγωγές από τις ειδικές πτέρυγες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού του μέλους της 17 Νοέμβρη Δημήτρη Κουφοντίνα, του Κώστα Γουρνά -μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, καθώς και των Αλέξανδρου Γιωτόπουλου και Βασίλη Τζωρτζάτου, ενώ από τις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού μετάγονται οι αναρχικοί Γρηγόρης Σαραφούδης και Γιάννης Ναξάκης.Στις 9 Ιανουαρίου μετάγεται επίσης στο Δομοκό ο Χριστόδουλος Ξηρός ενώ ταυτόχρονα, προς τις φυλακές Δομοκού μετάγονται και κρατούμενοι κατηγορούμενοι με το νόμο 187 περί «εγκληματικής οργάνωσης». Παράλληλα στις 3/1 και μετά από εισβολή των ΕΚΑΜ, μετάγονται από την Α΄ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού στις ειδικές πτέρυγες τα μέλη της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς Χρήστος και Γεράσιμος Τσάκαλος και οι αναρχικοί Ανδρέας Τσαβδαρίδης και Σπύρος Μάνδυλας. Οι μεταγωγές κρατουμένων αναμένεται να συνεχιστούν το επόμενο διάστημα τόσο προς τις φυλακές Δομοκού όσο και προς τα ειδικά κελιά στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

Το χρονικό διάστημα που επιλέχθηκε προκειμένου να γίνουν οι μεταγωγές στις φυλακές τύπου Γ΄ στο Δομοκό, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η στρατηγική αυτή εκ μέρους της κυριαρχίας εντάσσεται μέσα στην προεκλογική περίοδο και στο κλίμα το οποίο επιχειρείται να διαμορφωθεί σε σχέση με διάφορα θέματα, με ένα από αυτά τις φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν τις εκλογές, και με τρόπο αιφνιδιαστικό, ξεκίνησαν οι μεταγωγές στο Δομοκό, οφείλεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να προλάβει να υλοποιήσει μια ακόμα εκδικητική πολιτική της ενάντια στους ορκισμένους εχθρούς της. Είχε προηγηθεί ο αγώνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού και του κινήματος αλληλεγγύης, οι οποίοι συγκρούστηκαν ευθέως με τις εξοντωτικές πολιτικές της δημοκρατίας και ανάγκασαν την συγκυβέρνηση σε οπισθοχώρηση από το αρχικό της πλάνο, φοβούμενη τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που θα δημιουργούνταν για αυτούς.

Παράλληλα, με φόντο τις εκλογές, το ακροδεξιό μπλοκ συνεχίζει να χρησιμοποιεί μια πάγια τακτική των τελευταίων χρόνων να ταυτίσει τον αδιαμεσολάβητο μαχητικό αντιεξουσιαστικό αγώνα με το Σύριζα. Μέσω αυτού, και σε συνδυασμό με την πραγματοποίηση των μεταγωγών στις φυλακές υψίστης ασφαλείας μέσα στην προεκλογική περίοδο, οι κρατούντες στοχεύουν τόσο να κανιβαλίσουν πάνω στις ζωές των αγωνιστών και των υπολοίπων κρατουμένων όσο και να αποκομίσουν οφέλη από το ακροατήριο τους ικανοποιώντας το αίτημα για ασφάλεια. Η δημοκρατία ως εκδικητής (ΝΔ) και η σοσιαλδημοκρατία ως ανθρωπισμός (Σύριζα) είναι κομμάτια του ίδιου πολιτειακού μοντέλου διαχείρισης του καπιταλισμού. Κάτι που πρακτικά σημαίνει τη συνέχιση ενός κόσμου με φυλακές υπό οποιαδήποτε διακυβέρνηση. Κι αν ο Σύριζα δεσμεύεται προεκλογικά για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄, αν αυτό συμβεί, θα είναι αποτέλεσμα ενός συντονισμένου, μαχητικού και ανυποχώρητου αγώνα των κρατουμένων και του κινήματος αλληλεγγύης.

Ως αναρχικοί, αγωνιζόμαστε για το γκρέμισμα κάθε φυλακής είτε είναι Α΄ είτε Β΄ είτε Γ΄ τύπου. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για καλυτέρευση συνθηκών μέσα στα κολαστήρια του εγκλεισμού, όπως και δεν τρέφουμε αυταπάτες για έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό και πολεμάμε μέχρι το οριστικό ξεπέρασμα του. Παρόλ’ αυτά, οι ενδιάμεσοι αγώνες που διεξάγουν οι κρατούμενοι είναι αναγκαίοι στην κατεύθυνση της απελευθερωτικής προοπτικής. Κι αυτό είναι που κάνει τον αγώνα για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικού αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, όπως και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών αλλά και το δόγμα μηδενικής ανοχής που εφαρμόστηκε το προηγούμενο διάστημα ενάντια σε όποιον αντιπαλεύει την κυριαρχία συνολικά (π.χ. εκκενώσεις καταλήψεων), απαντιέται με τον αδιάκοπο κοινό αγώνα των εντός κι εκτός των τειχών, με στόχο την κοινωνική επανάσταση και το οριστικό γκρέμισμα των φυλακών και της κοινωνίας-φυλακής, και τη δόμηση μιας κοινωνίας ελεύθερης, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση κι εγκλεισμό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ, ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστών ενάντια στις φυλακές και τις ειδικές συνθήκες κράτησης

(συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 19.00, στο αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον)