Βιώνουμε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης όπου κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν διαρκώς να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους. Η επιβολή τους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αποτελεί πραγματικότητα καθώς το άτομο καλείται να ακολουθήσει προπαρασκευασμένα μοντέλα διαβίωσης. Μέσα στην περιρρέουσα συνθήκη της ανέχειας, της εξαθλίωσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού, το κράτος επιστρατεύει όλα τα μέσα είτε για να αποσπάσει την πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση είτε για να επιβάλει τη σιωπή και την πειθάρχηση. Από τις επιτάξεις των απεργών μέχρι τις αθρόες συλλήψεις διαδηλωτών και από τις εκκενώσεις των καταλήψεων μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τις μπούκες στα σπίτια αναρχικών, το κράτος επανορίζει τους εχθρούς του και τους θέτει στο επίκεντρο της καταστολής. Όσοι και όσες αντιστέκονται σ’ αυτή τη συνθήκη ή αποκλίνουν της νόρμας που επιτάσσει ο σύγχρονος πολιτισμός, πρέπει να απομονωθούν, να διαπομπευτούν ή να επανανοηματοδοτηθούν ως εγκληματικές φιγούρες. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί γίνονται ολοένα και πιο μεθοδευμένοι οικοδομώντας έτσι ένα απόρθητο φρούριο για την ηγεμονία κράτους και κεφαλαίου. Στη θωράκιση της ηγεμονίας αυτής έρχονται να συνδράμουν οι νεοναζί, υποβαστάζοντας απ’ τα ακροδεξιά το σύστημα, διασπείροντας το φόβο και τη μισαλλοδοξία ταυτόχρονα με τις δολοφονικές τους επιθέσεις κατά μεταναστών και αγωνιστών. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό βαρβαρότητας εντείνεται η επίθεση της κυριαρχίας στον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο και με τη σειρά τους θα βρεθούν στο στόχαστρό της και οι υποδομές του στην πόλη της Πάτρας.
Έτσι, στις 5 Αυγούστου 2013 οργανώνεται με τις άνωθεν εντολές Δένδια και την άριστη συνεργασία δήμου, πυροσβεστικής και μπάτσων, επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων της πόλης (κατάληψη Παραρτήματος, κατάληψη Μαραγκοπούλειο, κατάληψη Ν. Γύζη 33 – ΤΕΙ). Η προσπάθεια φίμωσης του λόγου και η αποδυνάμωση της δράσης όσων αντιστέκονται απέναντι στις νόρμες του καπιταλιστικού βούρκου αποτελούν μεταξύ άλλων βασική προτεραιότητα της κυριαρχίας και έτσι η ανάγκη για διάλυση των ανταγωνιστικών προς τον κόσμο τους δομών, τοποθετείται ψηλά στην ατζέντα. Παρ’ όλα αυτά οι καταλήψεις λειτούργησαν και λειτουργούν ως εργαλεία προώθησης των αντιλήψεών μας, χωρίς να ετεροκαθοριζόμαστε από αυτές ή να τις μετατρέπουμε σε αυτοσκοπό. Η παρουσία μας στο δρόμο αλλά και η προσπάθειά μας για αντιπληροφόρηση, διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και αντιπαράθεση απέναντι στον κυρίαρχο λόγο και εξακολούθησαν -και μετά τις εκκενώσεις- να αποτελούν στόχο και κομμάτι της δράσης μας. Με άλλα λόγια η κινηματική μας πραγματικότητα συνέχισε να υφίσταται.
Θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα χώρο συνεύρεσης και αντίστασης, οι συλλογικότητες Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm, σχολείο μεταναστών και μικρών ρομά «τελευταίο θρανίο», το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα, αλλά και σύντροφοι και συντρόφισσες, πήραμε την απόφαση να φτιάξουμε αυτό το στέκι. Είμαστε αναρχικοί / αντιεξουσιαστές, και αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως ένα κομμάτι του πολύμορφου, ριζοσπαστικού κινήματος. Βρεθήκαμε, ζυμωθήκαμε και χτίσαμε σχέσεις τόσο μέσα στις καταλήψεις της Πάτρας όσο και μέσα σε διαδικασίες, συνελεύσεις και κοινότητες αγώνα που δομούνταν ανά συνθήκη και αποτελούσαν εστίες αντίστασης εντός του μητροπολιτικού ιστού. Ως σημείο συναρμογής λειτούργησε το πρίσμα μέσω του οποίου αναλύουμε τη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως και τα μέσα, τα εργαλεία και οι πρακτικές που χρησιμοποιούμε με γνώμονα την θέση που επιλέγουμε να λάβουμε στον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο.
Οι επιδιώξεις που έχουμε για το χώρο αυτό δεν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν σε μερικές λέξεις, αλλά τα παρακάτω συνιστούν την ευρύτερη κατεύθυνση στην οποία θα θέλαμε να κινηθεί. Το «Άτακτον» ευελπιστούμε να λειτουργήσει ως ένα ακόμη σημείο αναφοράς του κινήματος της Πάτρας, ένας χώρος συνεύρεσης για όσους αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ανάμεσα στους καταπιεζόμενους αυτής της κοινωνίας και πράττουν προς μια απελευθερωτική κατεύθυνση. Αυτά αποτυπώνονται έμπρακτα μέσω του πλήθους των συλλογικοτήτων, συνελεύσεων, εκδηλώσεων και υποδομών που στεγάζει ο χώρος. Ο στόχος μας για το στέκι είναι να αποτελέσει ένα μέρος ανατρεπτικής δράσης και έκφρασης με χαρακτηριστικά ξεκάθαρα εχθρικά ως προς το υπάρχον. Ένα εργαλείο που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε για τη συνέχιση και την όξυνση του διαρκούς αγώνα προς την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτά αν δεν υπήρχε μια συναποφασισμένη πολιτική βάση η οποία συνεισφέρει όχι μόνο στο να προβάλλει ξεκάθαρα τον τρόπο λειτουργίας μας αλλά και στο να διασφαλίσει τα χαρακτηριστικά του χώρου. Τα ακόλουθα περιγράφουν τόσο την ίδια τη συνέλευση του στεκιού, όσο και τις συλλογικότητες και τα εγχειρήματα που συμμετέχουν, αλλά και το πώς επιλέγουμε να δρούμε και να δομούμε τις σχέσεις μας εντός και εκτός αυτού. Η ιεραρχία σαν δομικό στοιχείο του εκμεταλλευτικού συστήματος παράγει και αναπαράγει σχέσεις εξουσίας και καταπίεσης είτε μέσω θεσμών είτε μέσω κοινωνικών ρόλων. Από τα κόμματα και τις εκλογές, τις θεσμικές αρχές και το δικαστικό σύστημα, μέχρι τη θέση και τα χαρακτηριστικά που επιβάλλονται και καλλιεργούνται στους ανθρώπους βάση φύλου, σεξουαλικής έκφρασης, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου ή χρώματος του δέρματος δομείται μια κοινωνική συνθήκη όπου οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται σε ανώτερους – κατώτερους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε κάθε τι που αναπαράγει ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις και αυτό το κάνουμε προτάσσοντας έναν άλλο τρόπο οργάνωσης και συνύπαρξης.
Η συνέλευση του στεκιού, οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις που στεγάζονται σε αυτό βρίσκονται και συζητούν ισότιμα, στη βάση της συνδιαμόρφωσης και της από κοινού συμφωνίας. Σε αντίθεση με τα καλούπια του προβαλλόμενου τρόπου διασκέδασης, συνεύρεσης και επικοινωνίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το χρήμα, οι εκδηλώσεις και οι δράσεις μας δεν έχουν σκοπό το κέρδος, δεν χρηματοδοτούνται από χορηγούς ή οικονομικούς παράγοντες και δεν αντιλαμβανόμαστε τις υποδομές μας και τα αντικείμενα που τις απαρτίζουν σαν εμπορεύματα. Έχοντας τοποθετήσει ξεκάθαρα το ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης ως κομμάτι του εξουσιαστικού συμπλέγματος, είτε λειτουργώντας ως μέσο κρατικής προπαγάνδας είτε τροφοδοτούμενα και καθοδηγούμενα από τους πιο επιφανείς οικονομικούς παράγοντες, είτε, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, και τα δύο μαζί, δεν μπορούμε παρά να μην έχουμε καμία σχέση με κανέναν εκπρόσωπο τους. Επιλέγουμε να δημιουργούμε και να στηρίζουμε δομές αντιπληροφόρησης που πηγάζουν από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και καταλήγουν αδιαμεσολάβητα σε αυτούς.
Με βάση τα παραπάνω επιλέξαμε να δημιουργήσουμε δομές ανταγωνιστικές ως προς τις υπάρχουσες αμφισβητώντας στην πράξη την κυρίαρχη κουλτούρα και την προδιαγεγραμμένη καθημερινότητα που μας κρατάνε δέσμιους στον κόσμο των επίπλαστων αναγκών και του καταναλωτισμού. Μια εξ αυτών είναι το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο που έχει αντιεμπορευματικό χαρακτήρα, προωθεί τη λογική της ελεύθερης συνεισφοράς και έχει στόχο να λειτουργήσει ως τόπος και χρόνος συνάντησης και επικοινωνίας, ζύμωσης των ιδεών μας και οικοδόμησης σχέσεων απέναντι στην κυρίαρχη κουλτούρα της αποξένωσης, της μιζέριας και του αλλοτριωμένου τρόπου διασκέδασης. Επίσης στο χώρο στεγάζεται δανειστική βιβλιοθήκη και βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων που διαθέτει έντυπα και βιβλία αυτοοργανωμένων εκδοτικών εγχειρημάτων με βασική επιδίωξη την αυτομόρφωση, την ψυχαγωγία αλλά και την πρόσβαση σε αναλυτικά εργαλεία που μας βοηθούν να αντιληφθούμε την ιστορία αλλά και να κάνουμε σχέδια για το παρόν και το μέλλον. Τα έσοδα του βιβλιοπωλείου καλύπτουν είτε τις ανάγκες για τη συνέχιση των εκδοτικών εγχειρημάτων είτε στοχεύουν στη στήριξη των ταμείων αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο. Τέλος, θεωρώντας ότι η δράση και η αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους αγωνιστές δεν πρέπει να περιορίζεται στην κάλυψη των οικονομικών εκβιασμών του δικαστικού και νομικού συμπλέγματος, στηρίζουμε το Ταμείο Οικονομικής Υποστήριξης Διωκόμενων Αγωνιστών / Αγωνιστριών Πάτρας, ώστε να ξεπερνιέται ο οικονομικός σκόπελος και να επικεντρώνεται το κίνημα στο πολιτικό σκέλος της αλληλεγγύης.
Απέναντι σε έναν πολιτισμό που ολοένα και περισσότερο κατασπαράζει τις ζωές μας, μετατρέποντάς μας σε εμπορεύματα, σε όντα χωρίς βούληση και «θέλω», εμείς διαλέγουμε το δρόμο της αντίστασης. Μαχόμαστε και επιλέγουμε να επιτεθούμε με κάθε μέσο στο σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού, προωθώντας δομές που δεν στοχεύουν στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά στη δημιουργία σχέσεων βασισμένων στη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, επιδιώκοντας έναν κόσμο χωρίς δεσμά όπου οι ατομικότητες και οι συλλογικότητες θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο πάνω στη δόμηση των ζωών τους.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
αναρχικό / αντιεξουσιαστικό στέκι «Άτακτον»
