Στις 6/12 ημέρα που πριν 6 χρόνια έπεφτε νεκρός από σφαίρες αστυνομικού ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους απέναντι στη συνθήκη που επιβάλλεται καθημερινά όλο και πιο βίαια στη ζωή μας. Την απόλυτη επιβολή του φόβου και της υποταγής ως μοναδικές αποδεκτές συμπεριφορές απέναντι στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αυτή τη μέρα όμως, η δυναμική που εξαπλώθηκε στους δρόμους είχε ξεκάθαρα το χαρακτήρα της αλληλεγγύης στον αναρχικό Νίκο Ρωμανό που ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 10/11 διεκδικώντας μερικές ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού, μέσω εκπαιδευτικών αδειών για φοίτηση στο ΤΕΙ Αθήνας, όπου και πέρασε μετά από πανελλήνιες εξετάσεις που του επετράπη να δώσει από τις φυλακές. Μια απεργία πείνας που από την πρώτη στιγμή έθεσε χαρακτηριστικά ρήξης, αξιοπρέπειας, αγώνα και διεκδίκησης. Φτάνοντας, μέχρι σήμερα που μιλάμε, να έχει αποκτήσει η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού χαρακτηριστικά ολομέτωπης αντιπαράθεσης με το κράτος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στην Πάτρα πολύς κόσμος κατέβηκε στο δρόμο σε μια δυναμική και μαχητική πορεία που, από τη μεριά τις αστυνομίας, είχε ξεκάθαρο το στόχο των συλλήψεων, κάτι που, όπως αποδείχτηκε και πανελλαδικά, αποτέλεσε κεντρική πολιτική επιλογή. Στόχος ήταν να εγκλωβιστεί σε αυτήν την κρίσιμη καμπή το κίνημα στην διαδικασία της υπεράσπισης των συλληφθέντων αλλά και πολλοί αγωνιστές να βρίσκονται αυτήν τη στιγμή όμηροι του κράτους, σε μια προσπάθεια να πλήξουν την αδιαπραγμάτευτη και ορμητική αλληλεγγύη στον αγώνα του συντρόφου Νίκου. Γι’ αυτό και τα κατειλημμένα κέντρα αγώνα που έχουν ξεφυτρώσει σε όλη την Ελλάδα αποτέλεσαν χθες στόχο. Είναι ξεκάθαρο πως από τη μία το κράτος προσπαθεί να απομονώσει και να αποδομήσει τα αδιάσειστα χαρακτηριστικά του αγώνα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού και από την άλλη να επιτεθεί λυσσαλέα στο πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της αλληλεγγύης και της δράσης.
Στην Πάτρα λοιπόν, από την προχθεσινή πορεία και συγκεκριμένα από το μπλοκ μας, υπάρχουν έξι συλληφθέντες-ισσες σύντροφοι-ισσες, με τους δύο να κατηγορούνται με κακουργήματα βάσει του κουκουλονόμου. Ένα νόμο, που επί της ουσίας στοχεύει ξεκάθαρα τις αυτονόητες πρακτικές αυτοπροστασίας των διαδηλωτών που δεν επιθυμούν να είναι έρμαια των βλεμμάτων των ασφαλιτών και των χτυπημάτων των μπάτσων. Που αφορά όσους απέναντι στη βιομηχανία διώξεων και τραυματισμών που χτίζει το κράτος μέσω των σωμάτων καταστολής, επιλέγουν στοιχειωδώς να αμυνθούν. Το κράνος, λοιπόν, που προστατεύει κάποιον απέναντι στις ευθύβολες ρίψεις χημικών (στην προχθεσινή κιόλας πορεία πάλι ένας διαδηλωτής παρά λίγο να χάσει το μάτι του) ή τα χτυπήματα στο κρανίο από τους μπάτσους, σε οδηγεί στον κουκουλονόμο και την αναβάθμιση των όποιων κατηγοριών σε κακουργήματα. Ας μην γελιόμαστε. Ζούμε σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης που το μόνο αποδεκτό είναι η νόμιμη κρατική βία. Οτιδήποτε άλλο καταστέλλεται καθώς το μοναδικό πράγμα που περιγράφει την λειτουργία του κράτους είναι η καταστολή, το δόγμα «νόμος και τάξη». Είναι ουσιαστικά η κερκόπορτα για την καταπάτηση όλων των κοινωνικών χώρων και σχέσεων, όλων των αγωνιστικών προοπτικών. Είναι η μοναδική επιλογή για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αυτό και η δημιουργία ενός πειθήνιου στρώματος πολιτών, δημοκρατών ή μη που όπως και να έχει υπερασπίζονται τη βαρβαρότητα που ζούμε.
Ο αγώνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού [που μαζί του και σε αλληλεγγύη έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ο αναρχικοί Γιάννης Μιχαηλίδης (από 17/11), Ανδρέας Δημήτρης Μπουρζούκος (1/12), Δημήτρης Πολίτης (1/12), Ηλίας Καραντουμάν (5/12)] είναι ένας αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια. Είναι μια ρήξη με την υποταγή και τον πειθαναγκασμό που μας επιβάλλεται. Είναι μια πάλη απέναντι στον γενικευμένο θάνατο. Και για αυτό είναι κομμάτι όλων των αγώνων που διεξάγονται με διαφορετικά πολύ ή λίγο χαρακτηριστικά. Είναι κομμάτι όλων όσων δεν αποδέχονται ένα μέλλον μισθωτής σκλαβιάς, μιζέριας, φόβου και καταστολής. Γιατί εν τέλει οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι κομμάτι όσων παλεύουν, βάζοντας τον ορίζοντα της πάλης ένα βήμα πιο μακριά, πέρα από τα αποδεκτά από την αστική νομιμότητα όρια. Στοχεύοντας στην καταστροφή αυτού του σάπιου κόσμου και την οικοδόμηση ενός άλλου, ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας από 10/11 Νίκο Ρωμανό.
Λευτεριά στους συλληφθέντες της πορείας της 6/12 στην Πάτρα.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ (8/12) ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ (9/12) 9:00 π.μ.
Συνέλευση αλληλεγγύης από το απελευθερωμένο Παράρτημα
