Ξημερώματα Τετάρτης 27/07/16 στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιείται με εισαγγελική παρουσία, εισβολή μπάτσων σε τρεις κατειλημμένους χώρους, μέσα στους οποίους φιλοξενούνται και μετανάστριες-ες (στο ‘’Ορφανοτροφείο’’, στην κοινότητα Hurriya – Καρόλου Ντηλ 34 και στην κατάληψη της λεωφόρου Νίκης 39). Αφορμή για την εκκένωση στέκονται μηνύσεις που έχουν κατατεθεί από ιδιώτες, εκκλησία και την πρυτανική αρχή του Α.Π.Θ., οι οποίοι είναι και οι ‘’ιδιοκτήτες’’ των κτηρίων. Άμεσος απολογισμός της κατασταλτικής αυτής κρατικής κίνησης είναι η σύλληψη 74 ατόμων, μεταναστριών/μεταναστών και αλληλέγγυων, ενώ χαρακτηριστική για τις προθέσεις των θεσμικών μηχανισμών είναι και η άμεση κατεδάφιση του «Ορφανοτροφείου».
Η εν λόγω επιχείρηση έρχεται να συμπληρώσει τον πανικό των προηγούμενων ημερών με αφορμή το No Border Camp που πραγματοποιούνταν στο χώρο του Πανεπιστημίου, εκφρασμένο από πολιτικά κόμματα, επίσημους κρατικούς φορείς, φασιστοκοινωνούς του λόγου του «Κυρίου» και αστικά ΜΜΕ. Η δήθεν ευαισθητοποιημένη στο ζήτημα των μεταναστριών-ων κυβέρνηση, σπεύδει να κατευνάσει τα πνεύματα ικανοποιώντας τη θέληση των, μαινόμενων για τη μοίρα του Α.Π.Θ., σειρήνων και έτσι η τριπλή επιχείρηση εκκένωσης απελευθερωμένων χώρων πιάνει το νήμα της «συνέχειας του κράτους» από την άκρη του.
Πράξη που ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τη ρητορική μίσους του μητροπολίτη Άνθιμου, τις εκκλήσεις για νομιμότητα του πρύτανη του Α.Π.Θ., ο οποίος αντιδρά σε κινήσεις αλληλεγγύης απέναντι στις μετανάστριες και τους μετανάστες, αλλά και την ιδιωτική περιουσία που τοποθετείται ψηλότερα από την ανάγκη για στέγαση ατόμων κατατρεγμένων, που αντιμετωπίζουν καθημερινά την ανέχεια και την εξαθλίωση. Ο παραλογισμός και η γελοιότητα βέβαια δεν έχουν όρια καθώς νεολαία αλλά και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ -ύστερα και από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν τις εκκενώσεις- προσπαθούν μέσω ανακοινώσεων να αποδείξουν πως κόμμα και κυβέρνηση είναι δύο διαφορετικά πράγματα και πως η εντολή για τις εκκενώσεις δεν ήταν δική τους επιλογή.
Οι καταλήψεις που δομούνται στη λογική της αυτοδιαχείρισης και της αυτοοργάνωσης των ανθρώπων, σε αντίθεση με τα πρόχειρα καταλύματα κρατικής μέριμνας και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, λειτούργησαν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως χώροι έμπρακτης αλληλεγγύης και φιλοξενίας. Χώροι όπου απουσιάζει η λογική του κέρδους και της κάλπικης φιλανθρωπίας και από κοινού μετανάστριες-ες και αλληλέγγυες-οι προσπαθούν να αντιπαλέψουν, με τα μέσα που διαθέτουν, τις αντιξοότητες ενός πολέμου που μαίνεται πιο σκληρός από πότε. Ενός πολέμου ύπουλου που επιτίθεται καθημερινά σε ό,τι αντιστέκεται. Του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.
Στεκόμαστε στο πλευρό των καταλήψεων που έγιναν αποδέκτες της ‘’αριστερής’’ καταστολής, και επιφυλασσόμαστε για περισσότερους χώρους αλληλεγγύης και ελευθερίας, κόντρα στα κρατικά και κάθε λογής εχθρικά σχέδια.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΕΝΩΣΕΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΧΑΡΤΙΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
