Αλληλεγγύη στον Κώστα Μπ. και στους συλληφθέντες των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων στις 16/9
Ξημερώματα 17/9 και τέσσερα χρόνια από την δολοφονία Φύσσα, στον απόηχο των κινητοποιήσεων, συλλαμβάνεται από αστυνομικούς στον χώρο των Εξαρχείων, μεταξύ άλλων, ο 16χρονος Κώστας Μπ. Κατά την σύλληψή του, αλλά και καθ’όλη τη διάρκεια της μεταφοράς του στο τμήμα, ο συλληφθέντας βασανίζεται και ξυλοκοπείται από τους δεσμώτες του, στη συνέχεια έξω από την ΓΑΔΑ καταφέρνει να τους ξεφύγει δεμένος πισθάγκωνα, έως ότου χτυπηθεί από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Λ. Αλεξάνδρας. Ως απάντηση σ’ αυτήν του την κίνηση δέχεται χτύπημα από κλόμπ στο κεφάλι και στην συνέχεια μεταφέρεται στο ΚΑΤ, χωρίς να του αφαιρεθούν οι χειροπέδες, σε κρίσιμη κατάσταση για την υγεία του, με πολλαπλά τραύματα στα άκρα του, όπου και τίθεται από τους γιατρούς σε τεχνική υποστήριξη. Η αστυνομία δε φεύγει από το θάλαμο νοσηλείας του, παρά μόνο έπειτα από καταγγελία του συνδικαλιστικού οργάνου των γιατρών. Τις επόμενες μέρες ξετυλίγεται ένα κουβάρι αποσιώπησης και εφησυχασμού από ΜΜΕ, αστυνομία και κυβερνητικές φυλλάδες, σε σχέση με την κατάσταση της υγείας του κρατουμένου, που έρχεται σε αντίθεση με το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν, ενώ ακόμα και η ενημέρωση των συγγενών του είναι ελλιπής. Η πίεση της αστυνομίας μέσα στο νοσοκομείο είναι διαρκής σε βαθμό που και οι διοικούντες του νοσοκομείου σε ενημέρωσή τους αναφέρουν χαρακτηριστικά «ξέρετε πως είναι αυτά…κουμάντο κάνει η αστυνομία». Πλέον η κατάσταση της υγείας του Κώστα έχει σταθεροποιηθεί και στις 21/9 βγαίνει από το τεχνητό κώμα. Στις 25/9 ο 16χρονος πέρασε από ανακριτή μέσα στο νοσοκομείο και αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, ενώ από την μεριά της αστυνομίας διαρρέεται η πληροφορία και για λήψη DNA.
Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί σε ένα σύνολο δολοφονικών επιθέσεων από μεριάς του κράτους (Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος κ.α), το οποίο επιβεβαιώνει τον ρόλο της αστυνομίας που δεν είναι άλλος από αυτόν του επίσημου προστάτη του καπιταλιστικού κόσμου, στον οποίο ζούμε. Ο καπιταλισμός είναι ένας διαρκής κοινωνικός κατακερματισμός που προσπαθεί να ενοποιήσει βίαια τα κοινωνικά σύνολα υπό στρεβλών νοημάτων στη κατεύθυνση της αναπαραγωγής του. Όπου αυτό δεν το καταφέρνει, εκεί εισέρχεται ο ρόλος της αστυνομίας, η οποία γειώνεται κοινωνικά και πρακτικά από το αίσθημα της ασφάλειας αλλά και την συνειδητή αναπαραγωγή του, ώστε να τα καταστείλει και να διαχειριστεί οτιδήποτε περισσεύει. Το κράτος με μέσο την αστυνομία, κατέχοντας την μοναδική και αδιαμφισβήτητη βία, κατοχυρωμένη από το ίδιο, με τα δικά του εργαλεία (δικαστική εξουσία) εν μέσω γενικής κοινωνικής σιωπής, προστατεύει το δημιούργημα της εκμετάλλευσης και της διαρκούς επιβολής καταστέλλοντας οτιδήποτε εναντιώνεται σ’ αυτό και την αφήγησή του, δημιουργώντας έτσι τον εσωτερικό εχθρό στα μάτια της κοινωνίας, αποκτώντας και επεκτείνοντας τον έλεγχο πάνω σ’ αυτήν, σπέρνοντάς της τον φόβο και επιβάλλοντάς της σαφές το μήνυμα πως η μοναδική διεξοδική λύση για τον άνθρωπο είναι ο καπιταλισμός.
Ο αγώνας απέναντι στην αστυνομία, η οποία ολοένα και αναβαθμίζει την καταστολή σε υλικοτεχνικό αλλά και σε στρατηγικό επίπεδο δεν είναι μονοδιάστατος και θα πρέπει να στοχεύει συνολικά. Εμείς από την πλευρά μας τασσόμαστε απέναντι στο οικοδόμημα της κυριαρχίας, σε κάθε μορφή εξουσίας και σε όσους συνειδητά το συντηρούν. Το οικοδόμημα δηλαδή που γεννάει εξαθλιωμένους και φτωχούς στις αστικές μητροπόλεις, μετανάστες, ξεριζωμένους από τους –καταστραμμένους από τον πόλεμο- τόπους τους, οι οποίοι θα βρεθούν αν όχι νεκροί σε κάποια θάλασσα ή δολοφονημένοι από κάποιο χέρι μπάτσου ή φασίστα, έγκλειστοι σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή ως φτηνό εργατικό δυναμικό που συντηρεί την αναγκαία για το κεφάλαιο μαύρη εργασία. Ταυτόχρονα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον Κώστα Μπ., στους συλληφθέντες των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων αλλά και σε όλα τα καταπιεζόμενα κομμάτια που μάχονται για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση και δέχονται την καταστολή του κράτους. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια ως συνδετικό κρίκο μεταξύ των αγωνιζόμενων και των καταπιεσμένων αλλά και ως εργαλείο προς την επαναστατική κατεύθυνση. Απέναντι στην καθημερινότητα που προβάλλει η κυριαρχία, ας παράξουμε την δικιά μας ιστορία, αυτή των ανθρώπων που πήραν τις ζωές τους στα χέρια τους για μια ζωή ελευθερίας και αυτοοργάνωσης χωρίς αφεντικά, φασίστες, καταπιεστές, σε μία κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.
Ανυποχώρητος αγώνας απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε εξουσία.
Συγκέντρωση – Πορεία,
Τρίτη 10/10, 18:30 , Παράρτημα
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Κώστα Μπ .
