Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας- δίψας Βασίλη Δημάκη

 

Ο κρατούμενος Β. Δημάκης βρίσκεται σε απεργία πείνας (από τις 14/3) και απεργία δίψας (από 5/4), διεκδικώντας τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται, αφού με πρόσφατες εξετάσεις που έδωσε εντός της φυλακής πέτυχε την εισαγωγή του στο Πολιτικό της Νομικής. Σε όλο αυτό το διάστημα που αγωνίζεται με αξιοπρέπεια, βάζοντας μπροστά το ίδιο το κορμί και τη ζωή του, αντιμετωπίζει τις συνεχείς απορρίψεις του αιτήματός του από το συμβούλιο φυλακής, το συμβούλιο πλημμελειοδικών και γενικότερα τον εμπαιγμό από τον κρατικό μηχανισμό. Χαρακτηριστικά, το υπουργείο δικαιοσύνης με 2 ανακοινώσεις του προσπάθησε να παρέμβει στη διαδικασία χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών ενώ βαυκαλίζεται ότι δεν έχει καμία αρμοδιότητα.

Οι μέρες που διανύουμε είναι κρίσιμες για την υγεία του απεργού πείνας – δίψας, καθώς δεν διακυβεύεται μόνο η επιβίωσή του αλλά θεωρούνται, αν όχι σίγουρες, αρκετά πιθανές οι μόνιμες σωματικές βλάβες. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενη κατηγορηματικά την ικανοποίηση του αιτήματος της απεργίας πείνας – δίψας κρατά στα χέρια της την ζωή του Β. Δημάκη. Μάλιστα, με την ανακοίνωση του υπουργείου δικαιοσύνης και την αναφορά της για την “ανθρώπινη ζωή που αποτελεί ύψιστο αγαθό και θα προστατευθεί με κάθε τρόπο” διαφαίνεται εμμέσως η πιθανότητα εξαναγκαστικής σίτισης του απεργού, μιας βίαιης μεθόδου, που ακόμη και από διεθνείς οργανισμούς θεωρείται βασανιστήριο. Είναι ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ που έχει κάνει παντιέρα τη δήθεν ευαισθησία του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτός που στοιβάζει στα μπουντρούμια της δημοκρατίας χιλιάδες ανθρώπους καταδικάζοντάς τους σε έναν αργό θάνατο. Στην περίπτωση του Β. Δημάκη, η μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών είναι τιμωριτική λόγω της αγωνιστικής του στάσης εντός των φυλακών και της συμμετοχής του σε αγώνες υπεράσπισης των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Αυτό που φαίνεται γυμνό μπροστά μας, είναι το αμείλικτο πρόσωπο της εξουσίας, ανεξαρτήτου μορφής και απόχρωσης. Το κράτος αφήνει να φανεί ξεκάθαρα το διακύβευμα. Η υποταγή, η πειθήνια αποδοχή της καπιταλιστικής ερήμου είναι η μοναδική αποδεκτή συμπεριφορά. Όποιος/α περισσεύει κοινωνικά και ταξικά είτε θα πεθαίνει, είτε θα αποτελεί ένα σώμα βορά στην αναπαραγωγή του οικοδομήματος της εξουσίας, ιδιαίτερα για όσους/όσες έχουν βρεθεί εκτός νόμου, αντιμετωπίζονται αιωνίως ως στιγματισμένοι, υπόκεινται αιωνίως στην τιμωρία. Ο σωφρονισμός μιλά την πιο ολοκληρωτική γλώσσα και αποτελεί θεματοφύλακα της κοινωνικής ομαλότητας. Όσοι/ όσες αγωνίζονται θα πρέπει να τσακιστούν παραδειγματικά προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Ο νόμος και η τάξη πρέπει να βασιλεύουν πάνω στο κοινωνικό σώμα που καθημερινά νοσεί όλο και περισσότερο κάτω από την καπιταλιστική επίθεση. Οι ανάσες ζωής όπως η ατομική αξιοπρέπεια, ο αγώνας, η αντιπαράθεση αξιακά και υλικά με την καθημερινή κτηνώδη δύναμη της εξουσίας, πρέπει να καταπνίγονται συνεχώς ή να αφομοιώνονται σε μια αιώνια πίστη στην αστική δημοκρατία ώστε να μη τολμήσουμε να οραματιστούμε μια άλλη ζωή, ισότιμη και ελεύθερη. Το κράτος έχει συνέχεια και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πιστό εγγυητή. Ο νέος σωφρονιστικός, οι φυλακές τύπου Γ, η προστασία των επενδύσεων, των πλειστηριασμών, η συνέχιση των μνημονίων, το ξύλο από τους μπάτσους, οι αντιτρομοκρατικές εκστρατείες, ο νόμος και η τάξη συνεχίζουν απρόσκοπτα να απλώνονται δείχνοντας το μέλλον σκλαβιάς που καθημερινά σφυρηλατείται.

Στο πρόσωπο του αγωνιζόμενου Β. Δημάκη εμφανίζεται το πιο αδυσώπητο, αμείλικτο, ταξικό πρόσωπο της εξουσίας. Αλίμονο αν όλοι εμείς, οι φτωχοί, οι από τα κάτω, οι λεηλατημένοι, σηκώνουμε κεφάλι. Αν επιλέγουμε τον αγώνα, την αξιοπρέπεια, την υλική και πνευματική σφυρηλάτηση της στάσης και της συνείδησής μας. Η καθημερινή σαπίλα του ωχαδερφισμού, της απώλειας κάθε ρανίδας ατομικής και συλλογικής συνείδησης αγώνα συντρίβονται μπροστά σε κάθε αδιάλλακτη μαχητική θέση, όπως αυτή του Β. Δημάκη. Οι θιασώτες της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας μάλλον χάνουν τα επιχειρήματά τους μπροστά σε μια ακόμη και για τα δεδομένα τους τόσο εκδικητική στάση απέναντι σε έναν άνθρωπο που διεκδικεί όσα για τα δικά τους δικαιικά ιερά και όσια έχει κερδίσει.

Θα πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί τι σημαίνει ένας άνθρωπος να καταδικάζεται επί της ουσίας σε θάνατο από τους πλέον “ανθρωπιστές” επειδή θέλει να ζήσει, αντί να υπάρχει μια ζωή σε ένα κελί. Και αυτό, την ώρα που όσοι του αρνούνται κάτι τέτοιο, προστατεύουν κάθε εφοπλιστή, αφεντικό, μπάτσο, φασίστα που είναι κομμάτι του πλέγματος που συντηρεί το σύστημα. Όλα αυτά για εμάς, δείχνουν την πραγματικότητα του κόσμου της εξουσίας που θα τσακίσει όποιους/όποιες αντιστέκονται, που βασίζεται στην παρανομοποίηση εκατομμυρίων ζωών, που απλώνει την καθημερινή πνευματική και σωματική λεηλασία. Εμείς, ως αναρχικοί – αντιεξουσιαστές, επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά προτάσσοντας την αλληλεγγύη απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα και το γενικευμένο θάνατο.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΔΗΜΑΚΗ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ

αναρχικό – αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
Σύντροφοι – Συντρόφισσες