Γεωπολιτική σκιαγράφηση της συνθήκης
Η αύξηση των μεταναστευτικών ροών των τελευταίων χρόνων προς την Ευρώπη, δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από τη συνολική κίνηση της κυριαρχίας στην κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου, η οποία ανά τον κόσμο εκδηλώνεται ως επίθεση και λεηλασία ανθρώπων, φύσης, ζωής.
Στη γειτονιά της μεσογείου το σκηνικό που ξεδιπλώνεται χαρακτηρίζεται από πολέμους, ολοκληρωτικά/αυταρχικά καθεστώτα, θρησκευτικό φανατισμό και φασιστικές επιδρομές φονταμενταλιστικών μορφωμάτων, εθνικισμό, φτώχεια. Συνθήκες οι οποίες για το κεφάλαιο είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρες. Στις χώρες της μέσης ανατολής και της Β. Αφρικής με προκάλυμμα τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και της αποκατάστασης της δημοκρατίας, παίρνουν σάρκα και οστά ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί ισχυρών εξουσιαστικών μπλοκ, με απόληξη την επιβολή και την ωμή βία απέναντι στις ζωές των γηγενών πληθυσμών. Οι ενεργειακές πηγές, τα εύφορα εδάφη και η γεωστρατηγική θέση των περιοχών αυτών για τον εκ νέου σχεδιασμό της κεφαλαιακής ανάπτυξης, είναι τα λάφυρα των διεκδικητών. Η συνθήκη πολέμου ολοκληρώνεται με τις εικόνες των κατεστραμμένων πόλεων, του ξεριζωμού και του διαρκούς θανάτου να αποτελούν θλιβερή καθημερινότητα.
Ευρώπη Φρούριο
Βάσει των παραπάνω και με το σύγχρονο δουλεμπόριο καλά να κρατεί, με τους ανθρώπους αυτούς να βρίσκονται επί της ουσίας σε καθεστώς οικονομικής ομηρίας στα χέρια των διακινητών, διακινδυνεύοντας παράλληλα τη ζωή τους, οι ροές μεταναστών προς την Ευρώπη έχουν τάσεις αυξητικές. Στο πλαίσιο αυτό τα δυτικά κράτη, το ένα μετά το άλλο, κηρύττουν καθεστώς έκτακτης ανάγκης στο εσωτερικό τους και υπό αυτό το πρίσμα θωρακίζονται υλικά και ιδεολογικά. Η Ευρώπη Φρούριο καθημερινά οικοδομείται, μέσω της φύλαξης και ενίσχυσης των συνόρων της, της αύξησης και συστηματοποίησης του ελέγχου και της καταστολής, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των απελάσεων, της διαρκούς αστυνόμευσης. H θωράκιση βέβαια αυτή κοστίζει και μάλιστα ακριβά, αποτελώντας παράλληλα επιχείρηση προσοδοφόρα με τα χρήματα να ρέουν από κράτη σε ιδιώτες και αντίστροφα. Η βιομηχανία μάλιστα της ανέγερσης τειχών σε χώρες της Ε.Ε. είναι εξαιρετικά αναπτυσσόμενη με τις επενδύσεις να αυξάνονται προοδευτικά. Το υποκείμενο των μεταναστών βέβαια λειτουργεί ταυτόχρονα σαν διαπραγματευτικό χαρτί στη συνθήκη των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, ενώ καταλυτικός είναι ο ρόλος του στις διακρατικές συμμαχίες της Μεσογείου και της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των ανθρώπων που έχει χάσει τη ζωή του όχι σε εμπόλεμες ζώνες αλλά στην “ανεπτυγμένη δύση”, στην “Ευρώπη των λαών” είναι τεράστιος. Οι πόρτες των δυτικών κρατών είναι κλειστές για τους ξεριζωμένους και κατατρεγμένους μετανάστες. Για εκείνους που αψήφησαν τα σύνορα παλεύοντας να επιβιώσουν από τη δίνη του πολέμου.
Στρατόπεδα συγκέντρωσης
Η διαχείριση των μεταναστών από πλευράς ελληνικού κράτους είναι εναρμονισμένη με την κεντρική ευρωπαϊκή στρατηγική. Η συνταγή για έλεγχο και κυριαρχία είναι και ιστορικά κατατεθειμένη και ακούει στο όνομα «διαίρει και βασίλευε» καθώς μία επί της ουσίας σύνδεση και συγκρότηση επί των κοινών δεινών, των ντόπιων καταπιεσμένων και των μεταναστών, θα έφερνε το σύστημα σε θέση μειονεκτική. Στο ολοένα εντεινόμενο καθεστώς ελέγχου και επιτήρησης περισσότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανοίγουν καθημερινά, μακριά από τον αστικό ιστό, στα οποία εγκλωβίζονται όσοι κατάφεραν να περάσουν ζωντανοί τους φράκτες και τις περιπολίες της Frontex. Τα κέντρα κράτησης μεταναστών βέβαια δεν δημιουργήθηκαν πρώτη φορά τώρα. Αποτελούν κομμάτι της σύγχρονης δυτικής πραγματικότητας χρόνια, λειτουργώντας παράλληλα με την ύπαρξη εστιών πολέμου στις ανατολικές χώρες. Από τα κρατητήρια των Α.Τ., και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι τα ανοιχτού τύπου κέντρα κράτησης –η λειτουργία των οποίων έγινε με τις ευλογίες και τη συνδρομή της καθεστωτικής αριστεράς σε μια προσπάθεια να προσδώσει μια χροιά ανθρωπισμού στην ωμή πραγματικότητα– το στοίβαγμα των μεταναστών σε άθλιες συνθήκες αποτελεί κομμάτι της καπιταλιστικής πραγματικότητας, κομμάτι της ίδιας της δημοκρατίας.
Η φιγούρα του μετανάστη
Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικές/οι αντιλαμβανόμαστε τους μετανάστες ως άτομα που λόγω δυσμενών συγκυριών βρέθηκαν σε συνθήκη αναζήτησης επιβίωσης. Είτε πρόκειται για άτομα προερχόμενα από εμπόλεμες περιοχές, αιτούμενοι ασύλου, είτε από την άλλη για οικονομικούς μετανάστες, το ζητούμενο είναι ένα. Η επέλαση του καπιταλισμού στις ζωές τους με τον πιο βίαιο τρόπο, η εξώθηση τους στην ανέχεια, στον θάνατο. Οι μετανάστες δεν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο προερχόμενο από τις ίδιες καταστάσεις, κουβαλώντας τα ίδια βιώματα. Πρόκειται για ατομικότητες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ο καθένας, διαφορετική κουλτούρα και αντιλήψεις για τον κόσμο. Ωστόσο αντιμετωπίζονται ως «περιθωριακή» κοινότητα και η ταυτότητα του μετανάστη-«ξένου» αποτελεί τη βασικότερη ίσως που τους προσδιορίζει στα μάτια της κοινωνίας στην οποία πασχίζουν να επιβιώσουν. Και πασχίζουν γιατί καθημερινά ακροβατούν μεταξύ της εκμετάλλευσης της εργατικής τους δύναμης (το υποκείμενο των μεταναστών είναι ένα ακόμα πεδίο πάνω στο οποίο τα αφεντικά θα πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους από την εκμετάλλευσή τους, καθώς πρόκειται για φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, που θα καθορίσει το νέο εργασιακό τοπίο επανδρώνοντας την καπιταλιστική μηχανή), της ρατσιστικής βίας εναντίον τους, της προκατάληψης και της άρνησης αποδοχής από τα συντηρητικότερα κομμάτια του κοινωνικού ιστού και του φόβου της φυλάκισης.
Αν θέλαμε να προσδώσουμε ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό στο σύνολο των ατόμων αυτών για τους οποίους γίνεται λόγος, δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακριβέστερα παρά αναφερόμενοι στο καθεστώς εκμετάλλευσης κάτω από το οποίο βρίσκονται. Αποτελούν με άλλα λόγια μια κοινότητα εκμεταλλευόμενων που το σημείο συναρμογής τους δεν βρίσκεται σαφώς ούτε στη χώρα προέλευσης τους ούτε στη κοινή αντίληψη για τη ζωή, αλλά στην ίδια την εκμετάλλευση. Τη βιώνουν πολύπλευρα και ποικίλει ανά συνθήκη. Το εκάστοτε κράτος αντλεί υπεραξία από εκείνους χτίζοντας ρητορική μίσους στο όνομά τους προκειμένου να ενδυναμώσει το εθνικό του πρόσωπο. Οι φασίστες -ειδικότερα σε μια περίοδο μεγάλης ανόδου του φασισμού στην Ευρώπη- στηρίζουν επάνω τους, αν όχι ολόκληρη τη θεώρηση τους για τον κόσμο, μεγάλο κομμάτι της, θεωρητικά αλλά και έμπρακτα μέσω δολοφονικών επιθέσεων, η εκφασισμένη και η τείνουσα προς εκείνη την κατεύθυνση συντηρητική κοινωνία εκδηλώνει τα κανιβαλικά και εχθρικά της ένστικτα εις βάρος τους, ενώ τα αφεντικά τους χρησιμοποιούν ως σκλάβους της εποχής, αποκομίζοντας κέρδος. Ταυτόχρονα καλλιεργείται η φιγούρα του μετανάστη – εσωτερικού εχθρού, δηλαδή του εγκληματία, επικίνδυνου, παραβατικού, ο οποίος είναι δήθεν υπεύθυνος για τα προβλήματα της ντόπιας πραγματικότητας. Ρητορική η οποία προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό συντηρώντας παράλληλα και συσπειρώνοντας τα αντιδραστικά και εθνικιστικά κομμάτια της κοινωνίας.
Εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μόρια και άλλα παραδείγματα αντίστασης
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι μετανάστες αναμένουν για μήνες τη χορήγηση ασύλου, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης με τις συγχρηματοδοτούμενες από την ευρωπαϊκή ένωση Μ.Κ.Ο. και άλλους θεσμικούς φορείς να αναλαμβάνουν υποτυπωδώς την κάλυψη των αναγκών τους. Ενάντια στη συνθήκη που βιώνουν οι άνθρωποι καθημερινά μέσα στα κολαστήρια της δημοκρατίας, κάποιοι εξ αυτών επιλέγουν να αντισταθούν. Τον Ιούλη του 2017 στη Μόρια της Λέσβου, μετανάστες εξεγείρονται, με την αστυνομία να εισβάλει βίαια στον καταυλισμό, να καταστέλλει τον αγώνα και να συλλαμβάνει 35 άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν δικαστήριο στις 20 Απρίλη. Άλλες περιπτώσεις αγώνων είναι και η απεργία πείνας του αιγύπτιου πολιτικού πρόσφυγα Mohamed Α. αλλά και οι 26 μετανάστριες αγωνίστριες του ελληνικού.
Ξυλοδαρμός μεταναστών στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής
Στις 31 Μαΐου 2017, στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, γνωστή ως Πέτρου Ράλλη, 8 μετανάστες συλλαμβάνονται ύστερα από επίθεση που δέχτηκαν από τους δεσμοφύλακες μέσα στα κελιά τους. Η αφορμή για την επίθεση ήταν πως οι μετανάστες ζητούσαν να επικοινωνήσουν με τον διευθυντή ώστε να ενημερωθούν για την εξέλιξη της κράτησης τους, βρισκόμενοι ήδη 8 έως 10 μήνες κρατούμενοι. Η απάντηση στο απλό αυτό αίτημα ήταν να τους ξυλοφορτώσουν άγρια, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν και οι οχτώ στο νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια. Στη συνέχεια, για τη συγκάλυψη του ξυλοδαρμού, στήθηκε αμέσως δικογραφία εναντίον τους. Μια αντανακλαστική κίνηση στην οποία πάντα καταφεύγουν οι βασανιστές όταν θέλουν να δικαιολογήσουν τη βία τους.
Πέρα από τη φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη ως όπλο στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο
Στο σκηνικό αυτό η διαχείριση και βοήθεια στους μετανάστες επαφίεται στα χέρια ειδικών επαγγελματιών φιλάνθρωπων, με τις Μ.Κ.Ο. να πρωταγωνιστούν αλλοιώνοντας τις έννοιες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. H προσφορά και η ουσιαστική αλληλεπίδραση των ανθρώπων, από τα κάτω και ακηδεμόνευτα, χωρίς τη μεσολάβηση του κέρδους, μετατρέπεται σε ακόμη μια επιχείρηση με εμπόρευμα τους κατατρεγμένους. Η κρατική και ιδιωτική βοήθεια μετριέται σε ψίχουλα ανεπαρκή, με τις ανάγκες των ξεριζωμένων ανθρώπων για ζωή και πρόσβαση στα απαραίτητα για την επιβίωση να λειτουργούν προωθητικά στο χτίσιμο του ανθρωπιστικού κρατικού προσωπείου. Έτσι στο στόχαστρο της κρατικής προπαγάνδας βρίσκεται και η έννοια της αλληλεγγύης, απογυμνώνοντάς την από οποιοδήποτε ιδεολογικό μανδύα και ιστορικό φορτίο, αντικαθιστώντας τη στον δημόσιο λόγο με τη φιλανθρωπία ως θεσμική διεκδίκηση.
Από την πλευρά μας στοχεύουμε στη διασύνδεση των αγώνων και στη δημιουργία σχέσεων μεταξύ των καταπιεσμένων που θα στοχεύσουν στην σε βάθος κατανόηση του κοινού εχθρού. Του καπιταλισμού που γεννά πολέμους και μετανάστευση, που σπέρνει φωτιά και θερίζει νεκρούς. Αντιλαμβανόμαστε τους μετανάστες ως ταξικά συγγενή υποκείμενα, καθώς τοποθετούμε τους εαυτούς μας στην πλευρά των από τα κάτω, των εκμεταλλευομένων, των καταπιεσμένων του κόσμου της εξουσίας. Πέρα από επίπλαστους διαχωρισμούς, σύνορα και κράτη λειτουργούμε στη βάση της αλληλεγγύης, αδιαμεσολάβητα με όπλο μας την ανάγκη για καταστροφή του κόσμου της εκμετάλλευσης. Και καθώς η αλληλεγγύη πέρα από εργαλείο είναι η σχέση που προτάσσουμε μεταξύ των ανθρώπων που αγωνίζονται για την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας δεν μπορούμε παρά να μαχόμαστε στην κατεύθυνση της συγκρότησης κοινοτήτων αγώνα πέρα από έθνη και κάλπικες διακρίσεις, κινούμενοι ανυποχώρητα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, για την οικοδόμηση μίας αταξικής κοινωνίας, για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, για τη ζωή και την αναρχία.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ, Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Παρασκευή 20/4 στις 12:00 στην πλατεία Όλγας
