Τα βίντεο που προβλήθηκαν στην εκδήλωση :
1.rear window- zone a defendre (zone to defend) pt1
2.une reponse a la COP21 et a son monde : construire la zad
LA ZAD
Ένα χρονικό του αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της οικοδόμησης μιας αντιστεκόμενης κοινότητας στη Νάντη της Γαλλίας
1.Η κατασκευή αεροδρομίου στη Νάντη και το κίνημα εναντίον του (1970-2012)
Στις αρχές του 1970, ξεκινάει η ιδέα κατασκευής αεροδρομίου στην περιοχή της Νοτρ Νταμ Ντε Λαντ, στη Νάντη της Γαλλίας. Το αεροδρόμιο, που θα ήταν το δεύτερο της περιοχής απαιτεί περίπου 4000 εκτάρια γης, γη που θα ονομαστεί ZAD (Ζώνη προς Εκμετάλλευση) και αποτελείται από δασικές εκτάσεις, υγρότοπους και χωράφια . Η ιδέα θα εγκαταληφθεί προσωρινά λόγω της πετρελαικής κρίσης και θα επανέλθει έντονα στις αρχές του 2012 με την στήριξη του δημάρχου- μετέπειτα πρωθυπουργού Jean-Marc Ayraul.
Το 2000 δημιουργείται η Ένωση πολιτών των περιοχών που επηρεάζονται από το αεροδρόμιο και το 2007 γίνεται η πρώτη κατάληψη στο Rosier.Tον Φεβρουάριο του 2008, γίνεται το πρώτο κάλεσμα στους κατοίκους και τους αγρότες της περιοχής να πουλήσουν την γη τους στο κράτος, διαδικασία η οποία θα πρέπει να ολοκληρωθεί σε 2 χρόνια. Την επόμενη χρονιά, θα οργανωθεί κατασκήνωση κατά της κλιματικής αλλαγής , η οποία θα συνοδευτεί από μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στην κατασκευή του αεροδρομίου. To 2008 και 2009 οι λίγοι ντόπιοι κάτοικοι και αγρότες θα κάνουν ανοιχτό κάλεσμα για εγκατάσταση στην περιοχή , το οποίο θα βρει μεγάλη ανταπόκριση και άνθρωποι όλων των ηλικιών θα εγκατασταθούν μόνιμα εκεί.
Τον Φεβρουάριο του 2011, ξεκινούν τα έργα κατασκευής δρόμων προς το αεροδρόμιο προκειμένου να διευκολυνθεί η κατασκευή του. Οργανώσεις πολιτών της περιοχής και πολιτικών οργανώσεων, κινούνται νομικά ενάντια στη συμφωνία του κράτους με την ανάδοχο εταιρία που υπογράφηκε τον Δεκέμβρη του προηγούμενου έτους.
Η αντίσταση στη ZAD ( που ονομάστηκε ζώνη προς υπεράσπιση από το κίνημα ενάντια στο αεροδρόμιο), συνεχίζει με πολύμορφες δράσεις αντίστασης, με μαζικές πορείες και καταλήψεις γης, με επιθέσεις στα γραφεία της ανάδοχης εταιρίας AGO- VINCI , σαμποτάζ στα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις της, επιθέσεις στα γραφεία και τις συγκεντρώσεις της τοπικής κρατικής εξουσίας, καταλήψεις διοδίων και συγκρούσεις με την αστυνομία. Στη διάρκει αυτών των χρόνων η καταστολή αυξάνεται και το κίνημα επιβαρύνεται με δίκες, χρηματικά πρόστιμα αλλά και τραυματίες αγωνιστές. Τον Ιανουάριο του 2012, καλούνται σε δίκη 8 ιδιοκτήτες γης που αρνούνται να πουλήσουν , και σε απάντηση των εργασιών γεωλογικής έρευνας που ξεκινά η ανάδοχος εταιρία με ταυτόχρονη καταγραφή των κατοίκων, των σπιτιών και των αγροκτημάτων της περιοχής από την αστυνομία, τον Απρίλιο του ίδιου έτους, δύο αγρότες ξεκινούν απεργία πείνας μπροστά από την αστυνομική διεύθυνση της περιοχής.
2.Επιχείρηση Καίσαρας: εκκένωση και ανακατάληψη της ZAD (2012)
Τον Οκτώβρη του 2012, επί προεδρίας Φρανσουά Ολάντ ξεκινούν οι αστυνομικές επιχειρήσεις ( επονομαζόμενη επιχείρηση Καίσαρας) ενάντια στα κατειλλημένα εδάφη της ZAD και οι εκκενώσεις και κατεδαφίσεις σπιτιών με εισαγγελική εντολή. Οι αγωνιστές απαντούν με συγκρούσεις , βραδινά σαμποτάζ των μηχανημάτων κατεδάφισης και αποψίλωσης και ολιγόωρες ανακαταλήψεις εδαφών. Τον Νοέμβρη , καλείται διαδήλωση ανακατάληψης των εδαφών η οποία αριθμεί 40.000 διαδηλωτές που ανακαταλαμβάνουν την περιοχή και αρχίζουν την άμεση ανακατασκευή τω ν γκρεμισμένων σπιτιών και την κατασκευή υποδομών για την υπεράσπιση της ZAD και την οργάνωση του αγώνα. Οι δυνάμεις καταστολής επιχειρούν να σταματήσουν τις «παράνομες κατασκευές» αλλά βρίσκουν σθεναρή αντίσταση. Ταυτόχρονα στη Νάντη διοργανώνονται πορείες αλληλεγγύης στη ZAD με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών. Μετά από 2 μήνες αντίστασης, οι δυνάμεις καταστολής αποσύρονται από την περιοχή αλλά οι νομικές διώξεις συνεχίζονται και το έργο προχωράει στα χαρτιά ενώ δίνεται εντολή στους κατοίκους και τους αλληλέγγυους να εγκαταλείψουν την περιοχή.
Τα επόμενα χρόνια η ZAD συνεχίζει να αντιστέκεται και να πληθαίνει καθότι νέες καταλήψεις κάνουν την εμφάνισή τους, με 250 μόνιμους κατοίκους και 60 κολλεκτίβες να αυτοοργανώνουν την καθημερινότητα και τον αγώνα.Το κίνημα υπεράσπισης της ZAD συνδέεται με άλλους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες όπως τον αγώνα ενάντια στον νέο εργασιακό νόμο, τον αντριτρομοκρατικό νόμο και τις μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία αντιφασίστα το 2015.
3.Ακύρωση του έργου- Επιχείρηση εκκένωσης της περιοχής (2018)
Στις 17 Ιανουαρίου 2018, ο πρωθυπουργός Eduard Phillipe δηλώνει την οριστική και αμετάκλητη ακύρωση του έργου , την απόσυρση των δυνάμεων καταστολής και τη διατήρηση της περιοχής ως έχει. Ταυτόχρονα όμως, δίνει διορία έως τις 31 Μάρτη στους καταληψίες και το κίνημα αλληλεγγύης να εγκαταλείψουν άμεσα την περιοχή αλλιώς κινδυνεύουν με φυλακίσεις και απελάσεις καθώς η δημοκρατία θα πρέπει να βάλει ένα φρένο στην ανομία της περιοχής και η τάξη και η ασφάλεια θα πρέπει να επιστρέψουν.
( απόσπασμα από athens indymedia)
Στις 9 Απριλίου στις 3:30 το πρωί ξεκίνησε η εκκένωση της κατάληψης της ZAD. Ο κόσμος προσπάθησε να αντισταθεί με όποιο τρόπο μπορούσε. Πύρινα οδοφράγματα στήθηκαν για να αποτρέψουν την εισβολή των 2.500 περίπου αντρών των δυνάμεων καταστολής.
Στις 10 Απριλίου η αντίσταση στην προσπάθεια του κράτους να εκκενώσει την κατάληψη του ZAD συνεχίστηκε. Κανονικές μάχες εξελίσσονταν στα χωράφια με τους κάτοικους να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις καταστολής. Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι και στη Νάντη (την κοντινότερη στη ZAD περιοχή) συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης.
Κατά την 3η συνεχή ημέρα αντίστασης στην εκκένωση της ZAD από το πρωί αστυνομικά ελικόπτερα πραγματοποιούσαν πτήσεις πάνω από την κατειλημμένη έκταση με την παρουσία των δυνάμεων καταστολής στην περιοχή να είναι έντονη και περισσότερα από 40 αστυνομικά βαν να είναι σταθμευμένα στο πάρκινγκ. Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν νωρίς το πρωί με την αστυνομία να κάνει εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης γύρω από την υποδομή Lam. Ο κόσμος αντιστάθηκε και νέα οδοφράγματα στήνονταν συνέχεια για να ανακόψουν την επέλαση των δυνάμεων καταστολής, παράλληλα δράσεις αντιπερισπασμού πραγματοποιούνταν στη γύρω από την κατάληψη περιοχή που προσέγγιζαν αλληλέγγυοι αγρότες με τα τρακτέρ επαγρύπνησης, όπως τα έχουν ονομάσει, υπό τις επευφημίες των καταληψιών. Παρόλη την αντίσταση και με τις συγκρούσεις να διαρκούν περισσότερο από 12 ώρες, οι δυνάμεις καταστολής κατάφεραν να κατεδαφίσουν κάποιες από τις υποδομές και να τραυματίσουν περισσότερους από 60 ανθρώπους. Επίσης έγιναν καταγγελίες για απάνθρωπη μεταχείριση διαδηλωτών σοβαρά τραυματισμένων, με παρεμπόδιση των ασθενοφόρων από τους μπάτσους.
Την 4η μέρα από νωρίς το πρωί, καταληψίες και αλληλέγγυοι διέκοψαν με πύρινο οδόφραγμα την κίνηση των αυτοκινήτων στον εθνικό δρόμο που ενώνει την Ναντ με το Βανς, προκαλώντας κυκλοφοριακό χάος. Συγκρούσεις μικρότερης έντασης συνεχίστηκαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας , με τους μπάτσους να κάνουν για άλλη μια φορά , εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, και τους αντιστεκόμενους να βάζουν φωτιά στα οδοφράγματα για να σταματήσουν την αστυνομική επέλαση και στις περισσότερες περιπτώσεις να καταφέρνουν να αναχαιτίσουν τις δυνάμεις καταστολής. Μπροστά στην ανεξέλεγκτη για το κράτος τροπή που είχε πάρει η αντίσταση στο πεδίο και τη γενικότερη κοινωνική κατακραυγή, ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν στη 1 το μεσημέρι ανακοινώνει το τέλος της επιχείρησης εκκένωσης λέγοντας σε τηλεοπτική συνέντευξη πως «”Η επιχείρηση έφθασε σε ένα σημείο όπου όλα όσα έπρεπε να εκκενωθούν απομακρύνθηκαν”, ανακοινώνοντας ότι οι συζητήσεις για το μέλλον των εδαφών της ZAD θα συνεχιστεί με τον νομάρχη. Στην διάρκεια της 4 ημέρας αντίστασης, πραγματοποιήθηκαν 20 συλλήψεις (όλοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι) 7 τραυματισμοί αγωνιστών και 6 τραυματισμοί μπάτσων, ενώ η συνέλευση της ZAD απηύθυνε κάλεσμα σε σιδηροδρομικούς υπαλλήλους, φοιτητές, απεργούς στην Air France, στο Carrefour και σε οποιονδήποτε και σε οποιαδήποτε να στηρίξουν το δίκαιο αγώνα τους.
Παρόλες τις ανακοινώσεις για το τέλος της επιχείρησης μετά τις δηλώσεις του Μακρόν ανακοινώθηκε ότι οι δυνάμεις καταστολής θα παραμείνουν στην περιοχή έως και 3 εβδομάδες με σκοπό να αποκαταστήσουν την νομιμότητα και να αποτρέψουν την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων υποδομών. Έτσι και την 5η μέρα οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν σχεδόν όλη την ημέρα με την αστυνομία να προσπαθεί να εισβάλει σε περιοχές της κατειλημμένης περιοχής και να πραγματοποιεί συλλήψεις και με τους αντιστεκόμενους να ανοίγουν καινούργια χαρακώματα, να βάζουν φωτιά στα οδοφράγματα, και να εκτοξεύουν πυροτεχνήματα ενάντια στα αστυνομικά ελικόπτερα. Το βάρος των διαμαρτυριών για την προσπάθεια εκκένωσης και καταστροφής των υποδομών της ΖAD επικεντρώθηκε πλέον στην αυριανή πορεία στην πόλη της Ναντ και στο Κυριακάτικο ραντεβού για την αρχή της ανοικοδόμησης της. Μέσα σε ένα όργιο καταστολής το βράδυ της 5ης μέρας, οι δυνάμεις καταστολής εκκένωσαν την κατάληψη του πανεπιστημίου της Σορβόννης που γινόταν σε ένδειξη αλληλεγγύης στη ZAD, ενώ προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο και στο πανεπιστήμιο Tolbiac, αλλά απέτυχαν μετά από μαζική αντίσταση από τους μαθητές.
Τις επόμενες μέρες ακολούθησε το μπλοκάρισμα της πορείας αλληλεγγύης και υπεράσπισης της κατάληψης της ZAD και ξέσπασαν συγκρούσεις στους δρόμους της Ναντ μεταξύ των διαδηλωτών και των μπάτσων, που διήρκησαν 3 ώρες περίπου. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν χιλιάδες κόσμου αδιαφορώντας για το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί μέρες τώρα να επιβάλει η κυβέρνηση της Γαλλίας.
Την Κυριακή και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το κάλεσμα για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων υποδομών, όπου και αναμένονταν 3 με 6 χιλιάδες αλληλέγγυων να ανταποκριθούν, οι μπάτσοι έδειξαν από νωρίς το πρωί τις διαθέσεις τους, με συλλήψεις και χρήση δακρυγόνων, όπου υπήρξε συγκέντρωση ανθρώπων στην περιοχή. Η προκλητικότητα των δυνάμεων καταστολής πυροδότησε νέο κύκλο βίας και συγκρούσεων που είχε ως αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμούς. Ενδεικτική είναι η τεράστια ποσότητα από κάλυκες δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης που έχουν περισυλλέξει οι αντιστεκόμενοι.
Το κράτος ως τώρα έχει αρνηθεί κατηγορηματικά το συλλογικό σχέδιο που το κίνημα έχει προτείνει. Φαίνεται ότι ακόμα και η λέξη μόνο «συλλογικό» οδηγεί το κράτος στο να βάζει μπρος τα τανκ του. Μία αλλεργία που είναι απολύτως κατανοητή αυτούς τους καιρούς όπου ο κάθε χώρος υποτίθεται ότι πρέπει να έχει τη λειτουργία του, το κάθε άτομο να έχει τον προκαθορισμένο ρόλο του, με όλους/ες και όλα να είναι σαφώς διαχωρισμένοι/ες μεταξύ τους. Γι΄ αυτό δόθηκε τελεσίγραφο ώστε να υπογραφεί από τους συμμετέχοντες στην κοινότητα της ZAD η «Διακήρυξη για την Ιδιωτική Αγροτική Επιχειρηματικότητα», διαφορετικά οτιδήποτε έχει απομείνει όρθιο στη ZAD θα αφανιστεί από τις μπουλντόζες.
Άλλοι αγώνες τώρα στη Γαλλία
Για τις σιδηροδρομικές γραμμές (SNCF)
Οι διακυρήξεις του Μακρόν αναφέρονται σε αλλαγή του καθεστώτος της SNCF –από δημόσια, κρατικής ιδιοκτησίας, επιχείρηση σε περιορισμένης ευθύνης δημόσια επιχείρηση–, το άνοιγμα όλων των γραμμών στον ανταγωνισμό και την αποδέσμευση της SNCF από τουλάχιστον 9.000 χιλιόμετρα «δευτερεύουσες σιδηροδρομικές γραμμές», για τις οποίες η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν είναι κερδοφόρες –μολονότι αποτελούν το ¼ του σιδηροδρομικού δικτύου– και οι οποίες θα περάσουν στην αρμοδιότητα των περιφερειών. Το πρόσχημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι το μεγάλο χρεός των 55 δις που έχει η SNCF.
Ο σχεδιασμός του Μακρόν είναι σαφής: το κλείσιμο χιλιάδων χιλιομέτρων σιδηροδρομικών γραμμών που θα σημάνει τη στροφή προς τα λεωφορεία και τα ιδιωτικά αυτοκίνητα, καθώς και αύξηση της τιμής των εισιτηρίων. Επίσης, μια τέτοιου είδους μεταρρύθμιση κινδυνεύει να επιφέρει αυτόματα αύξηση της περιβαλλοντικής μόλυνσης, δεδομένου ότι το 95% των εκπομπών αεριών του θερμοκηπίου προέρχεται από την οδική μετακίνηση. Τέλος με την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρομικών σταθμών οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορεί να χάσουν τη θέση εργασίας τους ,ενώ το εργασιακό καθεστώς θα γίνει ακόμα πιο επισφαλές
Οι εργαζόμενοι ωστόσο εναντιώνονται σ’αυτη τη μεταρρύθμιση η οποία θα έχει σοβαρές συνέπειες τόσο για τους ίδιους , όσο και για τους επιβάτες.Οι εργαζόµενοι των σιδηροδρόµων είναι σήµερα στη Γαλλία ο κλάδος εκείνος που µπορεί να δράσει σαν εµπροσθοφυλακή και πόλος συσπείρωσης ενός πλατειού και πολύµορφου λαϊκού κινήµατος χάρη στη µαζικότητά του (150.000 εργαζόµενοι), στην πανεθνική παρουσία του, στη µακρά αγωνιστική του παράδοση και στη δυνατότητά του να δυσχεράνει σηµαντικά την κυβέρνηση, παρακωλύοντας την οικονοµική ζωή ολόκληρης της χώρας. Η καίρια αυτή θέση των σιδηροδροµικών έχει συνειδητοποιηθεί και από τους ίδιους και από το συνολικό κίνηµα και από την κυβέρνηση.
Φοιτητικά
Ο άλλος χώρος που φαίνεται αυτή τη στιγμή να συμμετέχει ενεργά σε αγώνες είναι ο χώρος των σπουδαστών. Ο πόλος συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος είναι η εναντίωση στο σχέδιο «Προσανατολισμός Επιτυχίας Φοιτητών» (ORE), το οποίο θέτει το ζήτημα της επιλογής φοιτητών για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο καθώς και συγχωνεύσεις τμημάτων και ιδρυμάτων. Οι ελλείψεις της ανώτατης εκπαίδευσης αντιμετωπίζονται, σε αυτή την περίπτωση, με περιορισμό της πρόσβασης των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο: 87.000 φοιτητές δεν βρήκαν θέση στο Πανεπιστήμιο το 2016, δηλαδή το 25% των νεοεισερχόμενων.
Με το σχέδιο ORE, αυτός ο περιορισμός εξατομικεύεται και οι πρώτοι που θα πληγούν θα είναι οι νέοι από εργατικές περιοχές, όντας αποκλεισμένοι από τα προγράμματα μακράς παρακολούθησης. Οι κινητοποιήσεις των σπουδαστών έχουν ξεκινήσει από την αρχή του 2018 µε διαδηλώσεις, µε καταλήψεις τµηµάτων και ιδρυµάτων και σήµερα έχουν εξαπλωθεί στο σύνολο της Γαλλίας, παρά την άγρια καταστολή, τη συστηµατική εισβολή των ειδικών αστυνοµικών δυνάµεων σε εκπαιδευτικούς χώρους και την απεύθυνση των πρυτανικών αρχών ακόµη και σε νεοφασιστικές συµµορίες για την «αποκατάσταση της τάξης» στα ιδρύµατα.Ταυτόχρονα 400 παναπιστημιακοί καθηγητές τοποθετούνται υπερ του αγώνα των φοιτητών και ενάντια σ’ αυτή τη μεταρρύθμιση
Εργαζόμενοι της Air France
Από τα τέλη Φεβρουαρίου, το προσωπικό της Air France έχει προβεί σε διαδοχικές απεργίες, παράλληλα με το κίνημα των σιδηροδρομικών.
Πρόκειται για έναν αγώνα που αφορά την αύξηση των μισθών τους, με αίτημα για 6% μισθολογική αύξηση. Όπως συμβαίνει με πολλές μεγάλες εταιρίες, η διοίκηση της Air France επιδίωξε να μειώσει το μισθολογικό κόστος, με μείωση των θέσεων εργασίας και με πάγωμα των μισθών. Την περίοδο 2000-2016 χάθηκαν 10.000 θέσεις εργασίας, και η περικοπή στο μισθολογικό κόστος έφτασε σε 600 εκατομμύρια ευρώ, μια μείωση της τάξης του 11,5%. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, τα έσοδα στις αερομεταφορές αυξήθηκαν κατά 8%, και οι μισθοί των δεκατριών ανώτερα ιστάμενων στελεχών της Air France επίσης αυξήθηκαν κατά 29%(507,692 ευρώ κατά μέσο όρο).
Γίνεται καθηµερινά φανερό ότι το φάσµα ενός γενικευµένου κινήµατος αντίστασης και ανυπακοής πλανάται σήµερα στη Γαλλία.
