Συνέλευση Τετάρτη 3 Δεκέμβρη στις 21:00 στο Άτακτον
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΡΙΤΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Στις 10 Νοέμβρη ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας, απαιτώντας, την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για να φοιτήσει σε σχολή του ΤΕΙ Αθήνας. Όπως ο ίδιος αναφέρει στο κείμενό του: “…είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσω το πολιτικό μου σκεπτικό ώστε να μπει ένα πλαίσιο γύρω από την επιλογή που πραγματοποιώ. Οι νόμοι, εκτός από εργαλεία ελέγχου και καταστολής, αποτελούν ταυτόχρονα και μια διατήρηση ισορροπιών ή αλλιώς αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε κοινωνικά συμβόλαια, αντανακλούν κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και διαμορφώνουν τμηματικά ορισμένες θέσεις διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Γι’ αυτό και η επιλογή που κάνω θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη: δεν υπερασπίζομαι τη νομιμότητά τους· αντίθετα, απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού.” Παράλληλα, σε απεργία πείνας βρίσκεται και ο αγωνιστής Ηρακλής Κωστάρης από τις 28/ 10,έχοντας από τις 22/ 11 μεταφερθεί σε νοσοκομεί, με την κατάστασή του να είναι σοβαρή. Ο τελευταίος έπαιρνε κανονικά τις άδειές του τα τελευταία χρόνια αλλά στο πλαίσιο της συντελούμενης αναδιάρθρωσης της καταστολής και του σωφρονιστικού κώδικα, άρθηκαν. Επιπλέον, οι φυλακισμένοι αναρχικοί για τη ληστεία τράπεζας στο Βελβεντό, ανακοίνωσαν την έναρξη κυλιόμενης απεργίας πείνας ως ένδειξη αλληλεγγύης, με πρώτο απεργό το σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη από 17/11. Επιπρόσθετα, 75 κρατούμενοι της Ε’ πτέρυγας του Κορυδαλλού, πλαισίωσαν τον αγώνα με διήμερη αποχή συσσιτίου.
Κεντρικό διακύβευμα για την εξουσία είναι να επιβάλλει τη σιωπή, την αδράνεια και την παράλυση, το φόβο και εν τέλει την παράδοση. Αυτό το προσπαθεί χτυπώντας και καταστέλλοντας οτιδήποτε ξεδιπλώνεται, εφαρμόζοντας συγκεκριμένα στοιχεία ιδεολογικού πολέμου και απονοηματοδότησης των αγώνων, στοχεύοντας πρώτα και κύρια τους ριζοσπαστικούς χώρους και αγωνιστές. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργεί στο πρόσωπο των πολιτικών κρατουμένων τον εσωτερικό εχθρό της κοινωνίας, ερχόμενο στη συνέχεια να δημιουργήσει τις φυλακές υψίστης ασφαλείας για να κλείσει εντός της τους αμετανόητους αντιπάλους της. Και ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας από τους αιχμάλωτους της δημοκρατίας, ένας πολιτικός κρατούμενος που τόσο εκτός ,όσο και εντός της φυλακής, πράττει και τοποθετείται σαν αναρχικός εχθρικά απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
Ζούμε την εποχή που ο καπιταλισμός κηρύττει και πάλι την έκτακτη ανάγκη ως αναγκαία συνθήκη για την εξασφάλιση της αναπαραγωγής του, για την πρόβλεψη και την καταστολή των ξεσπασμάτων των κομματιών που αντιδρούν, που περισσεύουν, που πρέπει να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων σαν τα σκουπίδια της ιστορίας. Μιας ιστορίας που δείχνει πλέον ξεκάθαρα πως η καταναλωτική ευμάρεια, το κράτος πρόνοιας, η κοινωνική ειρήνη δεν ήταν παρά μία παρένθεση, μια μορφή αναπαραγωγής του καπιταλισμού, απαραίτητη για να ενσωματωθεί και να υπαναχωρήσει το παγκόσμιο φούσκωμα των επαναστατικών δυνάμεων. Μία απαραίτητη ισορροπία που άρθηκε εκ νέου, που ξεδιπλώθηκε και ξεδιπλώνεται με την επανίδρυση της ολοκληρωτικής δημοκρατίας, τον παγκόσμιο έλεγχο, την επίθεση από μεριάς κράτους και κεφαλαίου. Το στοίχημα, που ποτέ δεν άλλαξε, αλλά εμφανίζεται ξεκάθαρα μπροστά σε όλους μας είναι να πάρουμε θέση σε αυτόν τον κόσμο. Θέση μάχης στον αγώνα για ζωή και ελευθερία. Θέση μάχης απέναντι στη καταστολή, το κράτος, τους νόμους, αλλά και στη διαχείριση ,τον πασιφισμό, την μοιρολατρία, την ανάθεση. Αυτό που εμφανέστατα διακυβεύεται τα τελευταία χρόνια είναι η αναβάθμιση, η οργάνωση και η συγκρότηση αυτών που θέλουν να αγωνιστούν για την καταστροφή της εξουσίας και την άνθιση της ελεύθερης αταξικής κοινωνίας.
Και αυτό είναι το βασικό στοιχείο της όλης υπόθεσης, καθώς οι αγωνιστές, οι υποδομές και τα μέσα του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου έχουν δεχθεί την πιο λυσσαλέα επίθεση του κράτους τα τελευταία χρόνια. Γιατί έβαλαν στο κέντρο του αγώνα τα χαρακτηριστικά της ριζοσπαστικοποίησης, της διάχυσης των αγώνων, του σπασίματος της διαμεσολάβησης· της ανάληψης δράσης. Έβαλαν και βάζουν στο κέντρο του, τα νοήματα που πασχίζουν να θάψουν όσοι ασκούν την εξουσία, αλλά και όσοι επιδιώκουν να τη διαχειριστούν. Τα νοήματα του αντιεξουσιαστικού αγώνα. Το τέλος της ηττοπάθειας, της υπονόμευσης των αγώνων, της ανάθεσης στο κράτος. Το τέλος της αντίληψης για πατρίδες, χώρες, προδότες πολιτικούς, καλούς και κακούς πρωθυπουργούς , καλούς και κακούς δανειστές.
Καλούμαστε όλοι οι καταπιεζόμενοι να πολεμήσουμε τον καπιταλισμό, τη βαρβαρότητα, τη φτώχεια, τον πόλεμο, τη μισαλλοδοξία που ριζώνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Καλούμαστε ακόμη, να προσπεράσουμε τη μιζέρια του καναπέ μας, την άλωση της προσωπικότητάς μας, την εποχή αυτή του θεάματος και να πράξουμε εμείς για εμάς τους ίδιους. Σε αυτόν τον δρόμο θα έχουμε απώλειες, συντρόφους αμετανόητους που θα αιχμαλωτιστούν. Είμαστε απέναντι σε όσους θα επιχειρήσουν να χλευάσουν και να αλλοιώσουν την ταυτότητα τους και το περιεχόμενο του αγώνα και των επιλογών τους. Θα υπερασπιστούμε τους συντρόφους μας, καθώς είναι κομμάτι των εξεγερμένων απέναντι στην εξουσία, όσων κάνουν την επαναστατική υπόθεση κομμάτι της ζωής τους και όχι σελίδα σε κάποιο βιβλίο παρελθοντικών κατορθωμάτων. Θα τους υπερασπιστούμε ως σάρκα από τη σάρκα μας απέναντι σε κάθε κρατικό υπάλληλο, πολιτικό, υπουργό, μπάτσο.
