ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Την 1/10 συλλαμβάνεται στο Βύρωνα Αττικής ο αναρχικός επαναστάτης Αντώνης Σταμπούλος ύστερα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Ο σύντροφος μεταφέρεται στη ΓΑΔΑ όπου για ώρες οι μπάτσοι προσπαθούν να του αποσπάσουν πληροφορίες ενώ ο ίδιος αρνείται να συνεργαστεί. Χωρίς καν να έχουν καταφέρει να διασταυρώσουν τα στοιχεία του συντρόφου, οι μπάτσοι δήθεν διαρρέουν πληροφορίες στα ΜΜΕ για την υπόθεση. Στις προσπάθειες τους να του αποσπάσουν αποτυπώματα, φωτογραφίες και DNA ο σύντροφος αντιστέκεται, ενώ τα καταφέρνουν μετά από μία μέρα, μόνο δένοντάς τον . Στις 5/10 ο ανακριτής του αποδίδει την κατηγορία για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, ενώ με εισαγγελική εντολή αποφασίζεται η μεταγωγή του στον Κορυδαλλό. Ωστόσο υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες μεταφέρεται στο Μεταγωγών, όπου εκεί, στις 6/10, ο σύντροφος αποφασίζει και ανακοινώνει την έναρξη απεργίας πείνας-δίψας απαιτώντας τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό προκειμένου να βρίσκεται κοντά στο προσωπικό του περιβάλλον και τη συνήγορό του. Την επόμενη κιόλας μέρα, πραγματοποιείται η μεταγωγή του στις φυλακές της Λάρισας, όπου και συνεχίζει την απεργία έως τις 11/10 όταν και αποφασίζει την αναστολή της.
Όλες αυτές τις μέρες, φάνηκε για ακόμα μία φορά ξεκάθαρα ο ρόλος των media, μέσω της λασπολογίας που είναι ικανά να σπείρουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις κρατικές σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των από τα πάνω. Στήνοντας εικονικό δικαστήριο συνέθεσαν την υπόθεση του Αντώνη Σταμπούλου με ευφάνταστα στοιχεία που δεν περιλαμβανόντουσαν καν στη δικογραφία της υπόθεσής του, εξάγοντας έτσι την ετυμηγορία του “αδίστακτου και επικίνδυνου τρομοκράτη”, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο την προσπάθεια του κράτους για αποδόμηση του αναρχικού-επαναστατικού λόγου και δράσης. Κράτος και media δημιουργούν το κλίμα τρομοϋστερίας έως ότου ο σύντροφος ξεκινάει την απεργία πείνας/δίψας στις 6/10 και έκτοτε παρατηρείται μία διόλου τυχαία αποσιώπηση της υπόθεσης και της κατάστασης του ιδίου.
Μέσα από υποθέσεις σαν κι αυτή του Σταμπούλου, το κράτος επιχειρεί να δημιουργήσει έναν σφιχτό κλοιό γύρω από καταζητούμενους συντρόφους, μέσω αλλεπάλληλων συλλήψεων συνδέοντας τες με την συγκεκριμένη υπόθεση, ενώ παράλληλα θέλει να σπείρει ένα γενικό κλίμα τρόμου και απειλής προς τα ριζοσπαστικά αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Επιπλέον σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, επιδιώκει να καλλιεργήσει την πλασματική αντίληψη ότι οι επαναστάτες αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία, ανάγοντάς τους έτσι σε “εσωτερικό εχθρό”, όπου μέσω της καταστολής του, αναδεικνύεται και αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτης και εγγυητής της ασφάλειας. Αυτή η αντίληψη τελικά μπορεί να λειτουργήσει μόνο προς όφελος του κράτους, γιατί η αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας του νόμου και της τάξης, είναι απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία του και την παντοδυναμία του που πασχίζει να διατηρήσει.
Άν θέλει κάποιος να βρει ποιός είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, δεν έχει παρά να δει την πραγματική υπόσταση του κράτους και το ρόλο του ενάντια στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας. Το κράτος νοηματοδοτεί με το δικό του τρόπο τις κοινωνικές σχέσεις, επιβάλλει τα συμφέροντα των αφεντικών και θεσπίζει νόμους προς όφελός τους, ευθύνεται για τους αμέτρητους νεκρούς στο βωμό του κέρδους, για την αδιάκοπη καταστροφή του φυσικού κόσμου. Γιατί αν δεν είναι τρομοκρατία η συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς κι η εξαθλίωση , η απειλή της φυλακής και του ψυχιατρείου, οι αστυνομοκρατούμενες πόλεις και οι πολεμικές επιχειρήσεις, τότε τι είναι; Κι αν οι εξουσιαστές βαφτίζουν τεχνηέντως “τρομοκράτες” αυτούς που αμφισβητούν την κυριαρχία τους, αυτό συμβαίνει για να απονοηματοδοτηθεί η αντίσταση και το όραμά τους για την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας.
Όσον αφορά στην επιλογή της αντιτρομοκρατικής και των εντολέων της να μεταγάγουν τον Αντώνη Σταμπούλο στις φυλακές της Λάρισας δεν μπορούμε παρά να την ερμηνεύσουμε βάση της διαχρονικής προσπάθειας της εξουσίας να λυγίσει τους επαναστάτες. Μια επιλογή που στοχεύει στην περίπτωση αυτή, τόσο στην απομόνωση του συντρόφου και τη δυσχέρεια στην επικοινωνία του με τους δικούς του ανθρώπους και τη συνήγορό του, όσο και στην αποτροπή της επαφής του με άλλους κρατούμενους αγωνιστές είτε στη φυλακή Κορυδαλλού είτε σε κάποια άλλη φυλακή .Γιατί για την εξουσία, ο διασκορπισμός των κρατουμένων αγωνιστών σε διαφορετικές φυλακές, είναι μία πάγια τακτική για να διασπάσει τις κοινότητες αγώνα που συγκροτούν εντός των φυλακών, για να κάμψει την επαναστατική τους δυναμική. Μάταια όμως. Αυτή η διατήρηση της επαναστατικής αξιοπρέπειας και συνέπειας είναι που εκφράστηκε στην τελική από το σύντροφό μας από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του, με την άρνησή του να λυγίσει στην πίεση των μπάτσων, με τον αγώνα που έδωσε τις ημέρες της απεργίας πείνας-δίψας βάζοντας μπροστά το ίδιο του το σώμα, ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή.
Εμείς από τη μεριά μας, μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό τρομοϋστερίας που στήθηκε στις πλάτες του Αντώνη Σταμπούλου, δεν αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας σε καμία άλλη θέση πέρα από αυτήν ΔΙΠΛΑ στο σύντροφο. Τη θέση της αλληλεγγύης, που δεν αναγνωρίζει ως κριτήριο έκφρασής της την “αθωότητα” ή την “ενοχή” του συντρόφου.Αυτός είναι ένας πλαστός διαχωρισμός που αφορά τα νομικά επιτελεία του κράτους, κι όχι τους αγωνιστές.Οι λόγοι για τους οποίους ο σύντροφος βρέθηκε στο μέρος που τον συνέλαβαν λίγο μας αφορούν, κι ο μόνος αρμόδιος για το αν και πότε θα μιλήσει για αυτά είναι ο ίδιος, ως αυτό που πραγματικά είναι. Αναπόσπαστο κομμάτι, δηλαδή, ενός αγώνα που θα συνεχίσει να διεξάγεται με όλα τα μέσα μέχρι το συντριπτικό γκρέμισμα του κόσμου της εξουσίας, ενός αγώνα που έχει αμέτρητους φυλακισμένους και νεκρούς. Και σε αυτή την πορεία προς την κοινωνία της ελευθερίας, κανένας αγωνιστής δεν αποτελεί θύμα της καταστολής, αλλά βρίσκεται στο στόχαστρο για τη θέση μάχης που έχει επιλέξει. Απέναντι στο κράτος και τον καπιταλισμό.
Στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αναρχικό Αντώνη Σταμπούλο, όπως και σε καθεμία και καθέναν, κρατούμενο ή μη, που αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξουσία. Γιατί όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του κοινωνικού-ταξικού πολέμου, ξεχνάει τον ίδιο τον πόλεμο.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
αναρχικοί/αναρχικές
