Εκδήλωση – Συζήτηση
“Κράτος, ρατσισμός και εξέγερση στην Αμερική”

*Θα μιλήσει σύντροφος από Ελλάδα που ζει στην Αμερική

Κυριακή 21/12, στις 18:00

εφημερίδα δρόμου Άπατρις, ΣΟ Πάτρας

Ο Νίκος Ρωμανός, βρίσκεται φυλακισμένος εδώ και δύο χρόνια για διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης. Είναι ένας συνειδητός εχθρός της δημοκρατίας, ένας αναρχικός που έχει επιλέξει να αγωνιστεί με όλα τα μέσα ενάντια στην εξουσία και τους μηχανισμούς της, τόσο εκτός της φυλακής, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για αντάρτικες επιθέσεις ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, όσο και εντός της, διατηρώντας την αγωνιστική του αξιοπρέπεια και συμμετέχοντας σε αγώνες ενάντια στον εγκλεισμό.

Από τις 10 Νοέμβρη ο σύντροφος ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας μερικές ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού, μέσω εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούται έχοντας περάσει σε σχολή του ΤΕΙ Αθήνας. Ο Νίκος έδωσε έναν μαχητικό αγώνα θέτοντας σαν οδόφραγμα το σώμα του, όχι παζαρεύοντας μια ευνοϊκότερη μεταχείριση από το κράτος, αλλά εκθέτοντας το δημοκρατικό καθεστώς, απογυμνώνοντάς το από το ανθρωπιστικό του προσωπείο. Όχι για να διεκδικήσει κάποιο γενικό κι αόριστο “δικαίωμα στη μόρφωση”, αλλά θέτοντας έναν πολιτικό εκβιασμό στους εξουσιαστές, έδωσε μια μάχη με πάθος για την ελευθερία.

Παράλληλα, ως ένδειξη αλληλεγγύης, σε απεργία πείνας βρέθηκαν οι, επίσης κρατούμενοι για την υπόθεση του Βελβεντού, αναρχικοί Γιάννης Μιχαηλίδης (από 17/11), Αντρέας – Δημήτρης Μπουρζούκος και Δημήτρης Πολίτης (από 1/12), ενώ δεκάδες κρατούμενοι εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους μέσω κειμένων και αποχής συσσιτίου.

Την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου ο Νίκος Ρωμανός αποφάσισε τη λήξη της απεργίας πείνας που διεξήγαγε επί 31 ημέρες, ύστερα από την ψήφιση τροπολογίας στη βουλή σχετικά με το αίτημα του.

Όλες αυτές τις μέρες, αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα αλλά και το εξωτερικό, με κύριο εκφραστή του τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο. Μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν σε πορείες και άλλες δημόσιες παρεμβάσεις, κατέλαβαν δημαρχεία και άλλα δημόσια κτίρια, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής και πραγματοποίησαν επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους.

Σε τοπικό επίπεδο, από την πρώτη στιγμή της έναρξης της απεργίας πείνας, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης στο κέντρο της πόλης και σε άλλους κοινωνικούς χώρους, με μοιράσματα χιλιάδων κειμένων, που διέδιδαν το λόγο του συντρόφου και έβαζαν ξεκάθαρα τα αναρχικά προτάγματα στο δημόσιο χώρο και λόγο, κόντρα στις προσπάθειες καλουπώματος του αγώνα του σε στενά αιτηματικά πλαίσια από κομματικούς και θεσμικούς φορείς. Όσο οι μέρες περνούσαν, μέσα από δημόσιες και ανοιχτές συνελεύσεις, σύντροφοι και συντρόφισσες βρεθήκαμε σε μία καθημερινή διαδικασία αγώνα, ενός αγώνα που άρχιζε να αποκτά μέρα τη μέρα όλο και πιο δυναμικά χαρακτηριστικά πανελλαδικά. Σε έναν πρώτο κύκλο δυναμικών κινήσεων, πραγματοποιήθηκε κατάληψη σε τηλεοπτικό σταθμό ως μία κίνηση αντιπληροφόρησης, μοτοπορεία αλληλεγγύης, αιφνιδιαστική παρέμβαση έξω από τα γραφεία της ρουφιανοφυλλάδας «Πελοπόννησος» σε επίσκεψη του υπουργού δημόσιας τάξης Κικίλια και πολύωρος αποκλεισμός του δημαρχείου. Σημείο σταθμό αυτού του αγώνα αποτέλεσε στις 2 Δεκέμβρη η πορεία 1000 ατόμων στο κέντρο της πόλης, μία πορεία μαζική και δυναμική στο τέλος της οποίας σπάστηκαν η είσοδος των γραφείων της ΝΔ και μία τράπεζα.

Στην κατεύθυνση της περαιτέρω όξυνσης του αγώνα, στις 4 Δεκέμβρη συντρόφισσες και σύντροφοι άνοιξαν το Παράρτημα μετά από ενάμιση χρόνο σφραγίσματος από την εξουσία, προκειμένου να μετατραπεί σε ένα ανοιχτό κέντρο αγώνα για την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού. Το ίδιο απόγευμα πραγματοποιήθηκε άλλη μία μαζική πορεία αλληλεγγύης σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Από τη στιγμή που άνοιξε η πόρτα του Παραρτήματος πραγματοποιήθηκαν εκεί καθημερινές μαζικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης.

Το Σάββατο 6 Δεκέμβρη, μέρα που πριν από έξι χρόνια ο μπάτσος Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά δυναμικές πορείες. Στην Πάτρα η Συνέλευση αλληλεγγύης από το Παράρτημα, κάλεσε στην πορεία του Σαββάτου βάζοντας ξεκάθαρο περιεχόμενο αλληλεγγύης στο σύντροφο Νίκο Ρωμανό που αποτυπώθηκε δυναμικά και μαχητικά στο δρόμο. Κατά τη διάρκεια της πορείας πετάχτηκαν χρώματα στα δικαστήρια, απ’ όπου και ξεκίνησαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Προς το τέλος της πορείας συνελήφθησαν 6 σύντροφοι και συντρόφισσες, σε δύο εκ των οποίων αποδόθηκαν κακουργηματικού τύπου κατηγορίες με τη διάταξη του κουκουλονόμου. Όλοι οι συλληφθέντες τελικά αφέθηκαν μετά από παρατεταμένη κράτησή τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας. Όσο οι συλληφθέντες βρίσκονταν σε καθεστώς κράτησης, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στην Ερμού, όπου κρατούνταν, και στα δικαστήρια, ενώ παράλληλα συνεχίστηκαν οι συνελεύσεις και οι δράσεις για την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, μέχρι και την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη όποτε το αίτημα του συντρόφου ικανοποιήθηκε μέσω σχετική τροπολογίας στη βουλή και έληξε την απεργία πείνας και δίψας την οποία είχε ξεκινήσει το ίδιο πρωί.

Όλες αυτές τις μέρες και μετά τη λήξη της απεργίας, μέχρι και σήμερα, το Παράρτημα παραμένει στα χέρια μας. Σε μία κατεύθυνση απολογισμού του αγώνα που δόθηκε από το Νίκο και τους συντρόφους εντός και εκτός της φυλακής, την Πέμπτη 11/12 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Παράρτημα όπου συμμετείχαν τηλεφωνικά και οι σύντροφοι Πολίτης και Μπουρζούκος, όπου και διεξήχθη μία μαζική και πλούσια σε περιεχόμενο συζήτηση.

Είναι βέβαιο πως χρειάζεται χρόνος για να γίνει ένας επαρκής κινηματικός απολογισμός της έκβασης της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού και του κινήματος στήριξης του αγώνα του. Το γεγονός ότι το κράτος από την πρώτη στιγμή έδειχνε μία αδιάλλακτη και ανυποχώρητη στάση, αρνούμενο να δώσει υπό οποιαδήποτε μορφή τις άδειες στο Νίκο, και εν τέλει αποφάσισε να υποχωρήσει και να του τις δώσει είναι σίγουρα υποχώρηση από μεριάς της εξουσίας, και αποτέλεσμα της ανυποχώρητης στάσης του συντρόφου και του κινήματος αλληλεγγύης. Ακόμη κι αν μέσα από την υπόθεσή του Ρωμανού εφαρμοστεί και στις εκπαιδευτικές άδειες το, πρότερα ψηφισμένο, μέτρο της επιτήρησης των κρατουμένων μέσω ηλεκτρονικού «βραχιολιού» – GPS.

Τη στιγμή που μιλάμε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, πως ο πολύμορφος αγώνας που αναπτύχθηκε όλες αυτές τις μέρες, ανέδειξε τις δυναμικές του ριζοσπαστικού κινήματος, που βγήκε μαχητικά στους δρόμους και υπενθύμιζε κάθε στιγμή το κόστος που επιφέρουν οι κρατικές επιλογές. Ένα κόστος, που έχει ούτως ή άλλως προκληθεί στο αλώβητο προσωπείο που πασχίζει να διατηρήσει η εξουσία, μέσα από αυτόν τον αγώνα. Και είναι επίσης βέβαιο πως τόσο ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός και οι υπόλοιποι κρατούμενοι αγωνιστές, όσο και όλοι εκείνοι που αγωνιζόμαστε με μαχητικότητα και αξιοπρέπεια κόντρα στις προσταγές της εξουσίας, θα δώσουμε εξίσου δυναμικούς αγώνες στο άμεσο μέλλον ενάντια στα νέα μέτρα επιτήρησης και καταστολής, όπως είναι το ηλεκτρονικό «βραχιολάκι», όπως είναι οι φυλακές υψίστης ασφαλείας και οι ειδικές συνθήκες κράτησης.

Θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε ενάντια στη βαρβαρότητα της δημοκρατικής και καπιταλιστικής πραγματικότητας, ενάντια στην κοινωνία του ελέγχου και της υποταγής, ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία. Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όποιον αγωνίζεται μέσα και έξω από τις φυλακές για την αξιοπρέπεια και τη λευτεριά.

ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΣΩΝ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

Καλούμε την Τετάρτη 17/12 στις 18.00 σε ανοικτή συζήτηση στο Παράρτημα για την από εδώ και στο εξής λειτουργία του χώρου.

Συνέλευση αλληλεγγύης από το Παράρτημα
Πάτρα 15/12/2014

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Ο αγώνας του Ν.Ρωμανού, το κίνημα αλληλεγγύης και κάποιες πρώτες σκέψεις

*με τηλεφωνική επικοινωνία συντρόφων που συμμετείχαν ως αλληλέγγυοι στην απεργία πείνας

 ΠΕΜΠΤΗ 11/12, 20:00 στο Παράρτημα (Κορίνθου και Αράτου)

 Συνέλευση αλληλεγγύης από το Παράρτημα

Στις 6/12 ημέρα που πριν 6 χρόνια έπεφτε νεκρός από σφαίρες αστυνομικού ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους απέναντι στη συνθήκη που επιβάλλεται καθημερινά όλο και πιο βίαια στη ζωή μας. Την απόλυτη επιβολή του φόβου και της υποταγής ως μοναδικές αποδεκτές συμπεριφορές απέναντι στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αυτή τη μέρα όμως, η δυναμική που εξαπλώθηκε στους δρόμους είχε ξεκάθαρα το χαρακτήρα της αλληλεγγύης στον αναρχικό Νίκο Ρωμανό που ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 10/11 διεκδικώντας μερικές ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού, μέσω εκπαιδευτικών αδειών για φοίτηση στο ΤΕΙ Αθήνας, όπου και πέρασε μετά από πανελλήνιες εξετάσεις που του επετράπη να δώσει από τις φυλακές. Μια απεργία πείνας που από την πρώτη στιγμή έθεσε χαρακτηριστικά ρήξης, αξιοπρέπειας, αγώνα και διεκδίκησης. Φτάνοντας, μέχρι σήμερα που μιλάμε, να έχει αποκτήσει η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού χαρακτηριστικά ολομέτωπης αντιπαράθεσης με το κράτος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στην Πάτρα πολύς κόσμος κατέβηκε στο δρόμο σε μια δυναμική και μαχητική πορεία που, από τη μεριά τις αστυνομίας, είχε ξεκάθαρο το στόχο των συλλήψεων, κάτι που, όπως αποδείχτηκε και πανελλαδικά, αποτέλεσε κεντρική πολιτική επιλογή. Στόχος ήταν να εγκλωβιστεί σε αυτήν την κρίσιμη καμπή το κίνημα στην διαδικασία της υπεράσπισης των συλληφθέντων αλλά και πολλοί αγωνιστές να βρίσκονται αυτήν τη στιγμή όμηροι του κράτους, σε μια προσπάθεια να πλήξουν την αδιαπραγμάτευτη και ορμητική αλληλεγγύη στον αγώνα του συντρόφου Νίκου. Γι’ αυτό και τα κατειλημμένα κέντρα αγώνα που έχουν ξεφυτρώσει σε όλη την Ελλάδα αποτέλεσαν χθες στόχο. Είναι ξεκάθαρο πως από τη μία το κράτος προσπαθεί να απομονώσει και να αποδομήσει τα αδιάσειστα χαρακτηριστικά του αγώνα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού και από την άλλη να επιτεθεί λυσσαλέα στο πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της αλληλεγγύης και της δράσης.

Στην Πάτρα λοιπόν, από την προχθεσινή πορεία και συγκεκριμένα από το μπλοκ μας, υπάρχουν έξι συλληφθέντες-ισσες σύντροφοι-ισσες, με τους δύο να κατηγορούνται με κακουργήματα βάσει του κουκουλονόμου. Ένα νόμο, που επί της ουσίας στοχεύει ξεκάθαρα τις αυτονόητες πρακτικές αυτοπροστασίας των διαδηλωτών που δεν επιθυμούν να είναι έρμαια των βλεμμάτων των ασφαλιτών και των χτυπημάτων των μπάτσων. Που αφορά όσους απέναντι στη βιομηχανία διώξεων και τραυματισμών που χτίζει το κράτος μέσω των σωμάτων καταστολής, επιλέγουν στοιχειωδώς να αμυνθούν. Το κράνος, λοιπόν, που προστατεύει κάποιον απέναντι στις ευθύβολες ρίψεις χημικών (στην προχθεσινή κιόλας πορεία πάλι ένας διαδηλωτής παρά λίγο να χάσει το μάτι του) ή τα χτυπήματα στο κρανίο από τους μπάτσους, σε οδηγεί στον κουκουλονόμο και την αναβάθμιση των όποιων κατηγοριών σε κακουργήματα. Ας μην γελιόμαστε. Ζούμε σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης που το μόνο αποδεκτό είναι η νόμιμη κρατική βία. Οτιδήποτε άλλο καταστέλλεται καθώς το μοναδικό πράγμα που περιγράφει την λειτουργία του κράτους είναι η καταστολή, το δόγμα «νόμος και τάξη». Είναι ουσιαστικά η κερκόπορτα για την καταπάτηση όλων των κοινωνικών χώρων και σχέσεων, όλων των αγωνιστικών προοπτικών. Είναι η μοναδική επιλογή για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Αυτό και η δημιουργία ενός πειθήνιου στρώματος πολιτών, δημοκρατών ή μη που όπως και να έχει υπερασπίζονται τη βαρβαρότητα που ζούμε.

Ο αγώνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού [που μαζί του και σε αλληλεγγύη έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ο αναρχικοί Γιάννης Μιχαηλίδης (από 17/11), Ανδρέας Δημήτρης Μπουρζούκος (1/12), Δημήτρης Πολίτης (1/12), Ηλίας Καραντουμάν (5/12)] είναι ένας αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια. Είναι μια ρήξη με την υποταγή και τον πειθαναγκασμό που μας επιβάλλεται. Είναι μια πάλη απέναντι στον γενικευμένο θάνατο. Και για αυτό είναι κομμάτι όλων των αγώνων που διεξάγονται με διαφορετικά πολύ ή λίγο χαρακτηριστικά. Είναι κομμάτι όλων όσων δεν αποδέχονται ένα μέλλον μισθωτής σκλαβιάς, μιζέριας, φόβου και καταστολής. Γιατί εν τέλει οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι κομμάτι όσων παλεύουν, βάζοντας τον ορίζοντα της πάλης ένα βήμα πιο μακριά, πέρα από τα αποδεκτά από την αστική νομιμότητα όρια. Στοχεύοντας στην καταστροφή αυτού του σάπιου κόσμου και την οικοδόμηση ενός άλλου, ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας από 10/11 Νίκο Ρωμανό.

Λευτεριά στους συλληφθέντες της πορείας της 6/12 στην Πάτρα.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ (8/12) ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ (9/12) 9:00 π.μ.

Συνέλευση αλληλεγγύης από το απελευθερωμένο Παράρτημα

Ο ένοπλος αγώνας
Το επαναστατικό κίνημα
Η κοινωνική επανάσταση

συμμετοχή με τηλεφωνική παρέμβαση του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη

Τετάρτη 3 Δεκέμβρη στις 17:00 (αυστηρά)

Συνέλευση Τετάρτη 3 Δεκέμβρη στις 21:00 στο Άτακτον

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΡΙΤΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Στις 10 Νοέμβρη ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας, απαιτώντας, την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για να φοιτήσει σε σχολή του ΤΕΙ Αθήνας. Όπως ο ίδιος αναφέρει στο κείμενό του: “…είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσω το πολιτικό μου σκεπτικό ώστε να μπει ένα πλαίσιο γύρω από την επιλογή που πραγματοποιώ. Οι νόμοι, εκτός από εργαλεία ελέγχου και καταστολής, αποτελούν ταυτόχρονα και μια διατήρηση ισορροπιών ή αλλιώς αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε κοινωνικά συμβόλαια, αντανακλούν κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και διαμορφώνουν τμηματικά ορισμένες θέσεις διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Γι’ αυτό και η επιλογή που κάνω θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη: δεν υπερασπίζομαι τη νομιμότητά τους· αντίθετα, απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού.” Παράλληλα, σε απεργία πείνας βρίσκεται και ο αγωνιστής Ηρακλής Κωστάρης από τις 28/ 10,έχοντας από τις 22/ 11 μεταφερθεί σε νοσοκομεί, με την κατάστασή του να είναι σοβαρή. Ο τελευταίος έπαιρνε κανονικά τις άδειές του τα τελευταία χρόνια αλλά στο πλαίσιο της συντελούμενης αναδιάρθρωσης της καταστολής και του σωφρονιστικού κώδικα, άρθηκαν. Επιπλέον, οι φυλακισμένοι αναρχικοί για τη ληστεία τράπεζας στο Βελβεντό, ανακοίνωσαν την έναρξη κυλιόμενης απεργίας πείνας ως ένδειξη αλληλεγγύης, με πρώτο απεργό το σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη από 17/11. Επιπρόσθετα, 75 κρατούμενοι της Ε’ πτέρυγας του Κορυδαλλού, πλαισίωσαν τον αγώνα με διήμερη αποχή συσσιτίου.

Κεντρικό διακύβευμα για την εξουσία είναι να επιβάλλει τη σιωπή, την αδράνεια και την παράλυση, το φόβο και εν τέλει την παράδοση. Αυτό το προσπαθεί χτυπώντας και καταστέλλοντας οτιδήποτε ξεδιπλώνεται, εφαρμόζοντας συγκεκριμένα στοιχεία ιδεολογικού πολέμου και απονοηματοδότησης των αγώνων, στοχεύοντας πρώτα και κύρια τους ριζοσπαστικούς χώρους και αγωνιστές. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργεί στο πρόσωπο των πολιτικών κρατουμένων τον εσωτερικό εχθρό της κοινωνίας, ερχόμενο στη συνέχεια να δημιουργήσει τις φυλακές υψίστης ασφαλείας για να κλείσει εντός της τους αμετανόητους αντιπάλους της. Και ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας από τους αιχμάλωτους της δημοκρατίας, ένας πολιτικός κρατούμενος που τόσο εκτός ,όσο και εντός της φυλακής, πράττει και τοποθετείται σαν αναρχικός εχθρικά απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.

Ζούμε την εποχή που ο καπιταλισμός κηρύττει και πάλι την έκτακτη ανάγκη ως αναγκαία συνθήκη για την εξασφάλιση της αναπαραγωγής του, για την πρόβλεψη και την καταστολή των ξεσπασμάτων των κομματιών που αντιδρούν, που περισσεύουν, που πρέπει να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων σαν τα σκουπίδια της ιστορίας. Μιας ιστορίας που δείχνει πλέον ξεκάθαρα πως η καταναλωτική ευμάρεια, το κράτος πρόνοιας, η κοινωνική ειρήνη δεν ήταν παρά μία παρένθεση, μια μορφή αναπαραγωγής του καπιταλισμού, απαραίτητη για να ενσωματωθεί και να υπαναχωρήσει το παγκόσμιο φούσκωμα των επαναστατικών δυνάμεων. Μία απαραίτητη ισορροπία που άρθηκε εκ νέου, που ξεδιπλώθηκε και ξεδιπλώνεται με την επανίδρυση της ολοκληρωτικής δημοκρατίας, τον παγκόσμιο έλεγχο, την επίθεση από μεριάς κράτους και κεφαλαίου. Το στοίχημα, που ποτέ δεν άλλαξε, αλλά εμφανίζεται ξεκάθαρα μπροστά σε όλους μας είναι να πάρουμε θέση σε αυτόν τον κόσμο. Θέση μάχης στον αγώνα για ζωή και ελευθερία. Θέση μάχης απέναντι στη καταστολή, το κράτος, τους νόμους, αλλά και στη διαχείριση ,τον πασιφισμό, την μοιρολατρία, την ανάθεση. Αυτό που εμφανέστατα διακυβεύεται τα τελευταία χρόνια είναι η αναβάθμιση, η οργάνωση και η συγκρότηση αυτών που θέλουν να αγωνιστούν για την καταστροφή της εξουσίας και την άνθιση της ελεύθερης αταξικής κοινωνίας.

Και αυτό είναι το βασικό στοιχείο της όλης υπόθεσης, καθώς οι αγωνιστές, οι υποδομές και τα μέσα του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου έχουν δεχθεί την πιο λυσσαλέα επίθεση του κράτους τα τελευταία χρόνια. Γιατί έβαλαν στο κέντρο του αγώνα τα χαρακτηριστικά της ριζοσπαστικοποίησης, της διάχυσης των αγώνων, του σπασίματος της διαμεσολάβησης· της ανάληψης δράσης. Έβαλαν και βάζουν στο κέντρο του, τα νοήματα που πασχίζουν να θάψουν όσοι ασκούν την εξουσία, αλλά και όσοι επιδιώκουν να τη διαχειριστούν. Τα νοήματα του αντιεξουσιαστικού αγώνα. Το τέλος της ηττοπάθειας, της υπονόμευσης των αγώνων, της ανάθεσης στο κράτος. Το τέλος της αντίληψης για πατρίδες, χώρες, προδότες πολιτικούς, καλούς και κακούς πρωθυπουργούς , καλούς και κακούς δανειστές.

Καλούμαστε όλοι οι καταπιεζόμενοι να πολεμήσουμε τον καπιταλισμό, τη βαρβαρότητα, τη φτώχεια, τον πόλεμο, τη μισαλλοδοξία που ριζώνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Καλούμαστε ακόμη, να προσπεράσουμε τη μιζέρια του καναπέ μας, την άλωση της προσωπικότητάς μας, την εποχή αυτή του θεάματος και να πράξουμε εμείς για εμάς τους ίδιους. Σε αυτόν τον δρόμο θα έχουμε απώλειες, συντρόφους αμετανόητους που θα αιχμαλωτιστούν. Είμαστε απέναντι σε όσους θα επιχειρήσουν να χλευάσουν και να αλλοιώσουν την ταυτότητα τους και το περιεχόμενο του αγώνα και των επιλογών τους. Θα υπερασπιστούμε τους συντρόφους μας, καθώς είναι κομμάτι των εξεγερμένων απέναντι στην εξουσία, όσων κάνουν την επαναστατική υπόθεση κομμάτι της ζωής τους και όχι σελίδα σε κάποιο βιβλίο παρελθοντικών κατορθωμάτων. Θα τους υπερασπιστούμε ως σάρκα από τη σάρκα μας απέναντι σε κάθε κρατικό υπάλληλο, πολιτικό, υπουργό, μπάτσο.

Εκδήλωση της εφημερίδας δρόμου Άπατρις

– Παρουσίαση της δομής – λειτουργίας της εφημερίδας
– Παρουσίαση του φύλλου 27
– Καφενείο οικονομικής ενίσχυσης για την έκδοση του φύλλου 28

Παρασκευή 28 Νοέμβρη στις 19:30 στο  Άτακτον

εφημερίδα δρόμου Άπατρις
συντακτική ομάδα Πάτρας

Αλληλεγγύη στους αναρχικούς Ν. Ρωμανό και Γ. Μιχαηλίδη και στον αγωνιστή Η. Κωστάρη που βρίσκονται σε απεργία πείνας από 10/11/2014, 17/11/2014 και 28/10/2014 αντίστοιχα.

Στην συζήτηση θα παρέμβει τηλεφωνικά ο σύντροφος απεργός πείνας Γιάννης Μιχαηλίδης.

Συνέλευση αλληλεγγύης την Παρασκευή 21/11 στις 18.00 στο Άτακτον.

Παρασκευή 31/10
Προβολή της ταινίας “In this world” στις 19.00 στο Άτακτον και βραδιά οικονομικής ενίσχυσης με ρεμπέτικη μουσική.

Δευτέρα 3/11
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 10.30 π.μ. στο Παράρτημα.

το κείμενο σε μορφή pdf

Στις 10 Αυγούστου του 2013, στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα Αττικής, ζώντας σε καθεστώς αιχμαλωσίας μέσα σε σιδερένια κοντέινερ – κελιά, μέσα σε μία κατάσταση πλήρους εξευτελισμού της προσωπικότητας τους, οι κρατούμενοι μετανάστες εξεγείρονται ενάντια στην καθημερινότητα που τους έχει επιβληθεί. Στο σκηνικό της απόλυτης καλοκαιρινής ησυχίας, με τα κοντέινερ να βράζουν από τη ζέστη κι έχοντας δεχτεί πολλάκις τη σωματική και ψυχική καταρράκωση, οι εξορισμένοι από το κοινωνικό πεδίο εξεγερμένοι μετανάστες, πυρπολούν τα κοντέινερ, επιτίθενται στους φύλακές τους, προκαλούν φθορές στις συρμάτινες περιφράξεις και τις υπόλοιπες υλικές υποδομές ενώ επίσης δέκα μετανάστες καταφέρνουν να αποδράσουν. Και, ενώ στα μάτια μας μια τέτοια στιγμή άρνησης και επίθεσης στην καθημερινή βαρβαρότητα του εγκλεισμού φαντάζει απόλυτα δίκαιη και θεμιτή, έρχεται να απαντήσει η καταστολή. Ανθρωποφύλακες μαζί με τη συμβολή των μπάτσων και διαφόρων φασιστοειδών – δήθεν “αγανακτισμένων κατοίκων” της περιοχής, παίρνουν τον έλεγχο της κατάστασης και καταστέλλουν την εξέγερση με χημικά, εκδικητικούς μανιασμένους ξυλοδαρμούς και κυνηγητό. Αποτέλεσμα η σύλληψη 65 μεταναστών, κατά τη διάρκεια και μετά την εξέγερση, οι οποίοι μετά από δύο μέρες απομόνωσης και ξυλοδαρμών σε Α.Τ. μεταφέρονται στα δικαστήρια και τους αποδίδονται κακουργηματικού τύπου κατηγορίες: στάση με επιχείρηση βίαιης απόδρασης, επίθεση κατά προσώπων στα οποία έχει ανατεθεί η φύλαξη, απόδραση τετελεσμένη και σε απόπειρα, επικίνδυνη απρόκλητη σωματική βλάβη, εμπρησμό από κοινού, απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, εξύβριση. Μερικοί από τους μετανάστες μέσα στο επόμενο διάστημα μεταφέρονται είτε πίσω στην Αμυγδαλέζα είτε σε κάποιο άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίζονται σε διάφορες φυλακές της χώρας, όπου κρατούνται μέχρι και σήμερα. Τη Δευτέρα 3 Νοέμβρη του 2014 έχει οριστεί η έναρξη της δίκης τους.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Την 1/10 συλλαμβάνεται στο Βύρωνα Αττικής ο αναρχικός επαναστάτης Αντώνης Σταμπούλος ύστερα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Ο σύντροφος μεταφέρεται στη ΓΑΔΑ όπου για ώρες οι μπάτσοι προσπαθούν να του αποσπάσουν πληροφορίες ενώ ο ίδιος αρνείται να συνεργαστεί. Χωρίς καν να έχουν καταφέρει να διασταυρώσουν τα στοιχεία του συντρόφου, οι μπάτσοι δήθεν διαρρέουν πληροφορίες στα ΜΜΕ για την υπόθεση. Στις προσπάθειες τους να του αποσπάσουν αποτυπώματα, φωτογραφίες και DNA ο σύντροφος αντιστέκεται, ενώ τα καταφέρνουν μετά από μία μέρα, μόνο δένοντάς τον . Στις 5/10 ο ανακριτής του αποδίδει την κατηγορία για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, ενώ με εισαγγελική εντολή αποφασίζεται η μεταγωγή του στον Κορυδαλλό. Ωστόσο υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες μεταφέρεται στο Μεταγωγών, όπου εκεί, στις 6/10, ο σύντροφος αποφασίζει και ανακοινώνει την έναρξη απεργίας πείνας-δίψας απαιτώντας τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό προκειμένου να βρίσκεται κοντά στο προσωπικό του περιβάλλον και τη συνήγορό του. Την επόμενη κιόλας μέρα, πραγματοποιείται η μεταγωγή του στις φυλακές της Λάρισας, όπου και συνεχίζει την απεργία έως τις 11/10 όταν και αποφασίζει την αναστολή της.

Όλες αυτές τις μέρες, φάνηκε για ακόμα μία φορά ξεκάθαρα ο ρόλος των media, μέσω της λασπολογίας που είναι ικανά να σπείρουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις κρατικές σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των από τα πάνω. Στήνοντας εικονικό δικαστήριο συνέθεσαν την υπόθεση του Αντώνη Σταμπούλου με ευφάνταστα στοιχεία που δεν περιλαμβανόντουσαν καν στη δικογραφία της υπόθεσής του, εξάγοντας έτσι την ετυμηγορία του “αδίστακτου και επικίνδυνου τρομοκράτη”, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο την προσπάθεια του κράτους για αποδόμηση του αναρχικού-επαναστατικού λόγου και δράσης. Κράτος και media δημιουργούν το κλίμα τρομοϋστερίας έως ότου ο σύντροφος ξεκινάει την απεργία πείνας/δίψας στις 6/10 και έκτοτε παρατηρείται μία διόλου τυχαία αποσιώπηση της υπόθεσης και της κατάστασης του ιδίου.

Μέσα από υποθέσεις σαν κι αυτή του Σταμπούλου, το κράτος επιχειρεί να δημιουργήσει έναν σφιχτό κλοιό γύρω από καταζητούμενους συντρόφους, μέσω αλλεπάλληλων συλλήψεων  συνδέοντας τες με την συγκεκριμένη υπόθεση, ενώ παράλληλα θέλει να σπείρει ένα γενικό κλίμα τρόμου και απειλής προς τα ριζοσπαστικά αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Επιπλέον σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, επιδιώκει να καλλιεργήσει την πλασματική αντίληψη ότι οι επαναστάτες αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία, ανάγοντάς τους έτσι σε “εσωτερικό εχθρό”, όπου μέσω της καταστολής του, αναδεικνύεται και αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτης και εγγυητής της ασφάλειας. Αυτή η αντίληψη τελικά μπορεί να λειτουργήσει μόνο προς όφελος του κράτους, γιατί η αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας του νόμου και της τάξης, είναι απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία του και την παντοδυναμία του που πασχίζει να διατηρήσει.

Άν θέλει κάποιος να βρει ποιός είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, δεν έχει παρά να δει την πραγματική υπόσταση του κράτους και το ρόλο του ενάντια στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας. Το κράτος νοηματοδοτεί με το δικό του τρόπο τις κοινωνικές σχέσεις, επιβάλλει τα συμφέροντα των αφεντικών και θεσπίζει νόμους προς όφελός τους, ευθύνεται για τους αμέτρητους νεκρούς στο βωμό του κέρδους, για την αδιάκοπη καταστροφή του φυσικού κόσμου. Γιατί αν δεν είναι τρομοκρατία η συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς κι η εξαθλίωση , η απειλή της φυλακής και του ψυχιατρείου, οι αστυνομοκρατούμενες πόλεις και οι πολεμικές επιχειρήσεις, τότε τι είναι; Κι αν οι εξουσιαστές βαφτίζουν τεχνηέντως “τρομοκράτες” αυτούς που αμφισβητούν την κυριαρχία τους, αυτό συμβαίνει για να απονοηματοδοτηθεί η αντίσταση και το όραμά τους για την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας.

Όσον αφορά στην επιλογή της αντιτρομοκρατικής και των εντολέων της να μεταγάγουν τον Αντώνη Σταμπούλο στις φυλακές της Λάρισας δεν μπορούμε παρά να την ερμηνεύσουμε βάση της διαχρονικής προσπάθειας της εξουσίας να λυγίσει τους επαναστάτες. Μια επιλογή που στοχεύει στην περίπτωση αυτή, τόσο στην απομόνωση του συντρόφου και τη δυσχέρεια στην επικοινωνία του με τους δικούς του ανθρώπους και τη συνήγορό του, όσο και στην αποτροπή της επαφής του με άλλους κρατούμενους αγωνιστές είτε στη φυλακή Κορυδαλλού είτε σε κάποια άλλη φυλακή .Γιατί για την εξουσία, ο διασκορπισμός των κρατουμένων αγωνιστών σε διαφορετικές φυλακές, είναι μία πάγια τακτική για να διασπάσει τις κοινότητες αγώνα που συγκροτούν εντός των φυλακών, για να κάμψει την επαναστατική τους δυναμική. Μάταια όμως. Αυτή η διατήρηση της επαναστατικής αξιοπρέπειας και συνέπειας είναι που εκφράστηκε στην τελική από το σύντροφό μας από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του, με την άρνησή του να λυγίσει στην πίεση των μπάτσων, με τον αγώνα που έδωσε τις ημέρες της απεργίας πείνας-δίψας βάζοντας μπροστά το ίδιο του το σώμα, ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή.

Εμείς από τη μεριά μας, μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό τρομοϋστερίας που στήθηκε στις πλάτες του Αντώνη Σταμπούλου, δεν αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας σε καμία άλλη θέση πέρα από αυτήν ΔΙΠΛΑ στο σύντροφο. Τη θέση της αλληλεγγύης, που δεν αναγνωρίζει ως κριτήριο έκφρασής της την “αθωότητα” ή την “ενοχή” του συντρόφου.Αυτός είναι ένας πλαστός διαχωρισμός που αφορά τα νομικά επιτελεία του κράτους, κι όχι τους αγωνιστές.Οι λόγοι για τους οποίους ο σύντροφος βρέθηκε στο μέρος που τον συνέλαβαν λίγο μας αφορούν, κι ο μόνος αρμόδιος για το αν και πότε θα μιλήσει για αυτά είναι ο ίδιος, ως αυτό που πραγματικά είναι. Αναπόσπαστο κομμάτι, δηλαδή, ενός αγώνα που θα συνεχίσει να διεξάγεται με όλα τα μέσα μέχρι το συντριπτικό γκρέμισμα του κόσμου της εξουσίας, ενός αγώνα που έχει αμέτρητους φυλακισμένους και νεκρούς. Και σε αυτή την πορεία προς την κοινωνία της ελευθερίας, κανένας αγωνιστής δεν αποτελεί θύμα της καταστολής, αλλά βρίσκεται στο στόχαστρο για τη θέση μάχης που έχει επιλέξει. Απέναντι στο κράτος και τον καπιταλισμό.

Στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αναρχικό Αντώνη Σταμπούλο, όπως και σε καθεμία και καθέναν, κρατούμενο ή μη, που αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξουσία. Γιατί όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του κοινωνικού-ταξικού πολέμου, ξεχνάει τον ίδιο τον πόλεμο.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αναρχικοί/αναρχικές

-απεργία πείνας δίψας από 6/10

ΣΑΒΒΑΤΟ 12.00 ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Α.ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ

αναρχικοί/αναρχικές

Εκδήλωση – Συζήτηση και τηλεφωνική επικοινωνία με συντρόφους από το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων.

Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη στις 6 μ.μ.
στο αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
(Άστιγγος 100 και Κανακάρη Ρούφου)

Βρισκόμαστε ενώπιον της πιο ωμής συμβολικής συμπύκνωσης της εκδικητικότητας του κράτους απέναντι τόσο στους ορκισμένους του πολέμιους αλλά και τελικά απέναντι σε οποιονδήποτε απειλεί την εύρυθμη λειτουργία του εκμεταλλευτικού οικοδομήματος ή ακόμα και του μη-χώρου που ονομάζεται φυλακή. Το μονοπώλιο του τρόμου πρέπει πάση θυσία και με κάθε κόστος να παραμείνει στα χέρια του εξουσιαστικού συμπλέγματος. Γιατί ο στόχος τελικά είναι ο «σωφρονισμός» και η πειθάρχηση του απανταχού ανθρώπου, αυτού που εκτίει την ποινή του στην νόρμα της κοινωνικής συμπεριφοράς στην οποία είναι φυλακισμένος. Το στοίχημα όμως, παραμένει ανοιχτό όσο υπάρχουν καρδιές και μυαλά που οργανώνουν λεπτό προς λεπτό την συντριπτική ήττα του κόσμου της εξουσίας, την ισοπέδωση κάθε κάτεργου, ορατού και αόρατου, και την οικοδόμηση του ελεύθερου κόσμου πάνω στα γκρίζα τους συντρίμμια.

Πέρασμα, συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης

Τη μπροσούρα μπορείτε να την βρείτε εδώ: http://perasma.espiv.net/index.php?q=node/236