Στις 10 Μάρτη πέφτει νεκρός μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στη Δάφνη ο αναρχικός αντάρτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρος Φούντας, σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης. Το επόμενο διάστημα συλλαμβάνονται οι Πόλα Ρούπα, Νίκος Μαζιώτης και Κώστας Γουρνάς που αναλαμβάνουν και την πολιτική ευθύνη συμμετοχής στην οργάνωση, καθώς και άλλοι αναρχικοί σύντροφοι. Στο αρχικό δικαστήριο, οι τρείς που είχαν αναλάβει ευθύνη συμμετοχής στην οργάνωση (που επί μια δεκαετία δρούσε απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο με επιθέσεις σε τράπεζες, το χρηματιστήριο, τις αστυνομικές δυνάμεις, πολιτικά πρόσωπα κτλ) καταδικάστηκαν σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης. Σήμερα, έχουμε μπροστά μας το εφετείο της ίδιας υπόθεσης και μια ακόμη μάχη της οργάνωσης και των συντρόφων που διώκονται για την ίδια υπόθεση απέναντι στην κρατική καταστολή, απέναντι στον κοινωνικό και ταξικό εχθρό.
Oι σύντροφοι Μαζιώτης, Ρούπα, ύστερα από ένα σύντομο χρονικό διάστημα εκτός φυλακής, μετά την καταδίκη τους στο πρώτο δικαστήριο της οργάνωσης, επικηρύσσονται και περνούν στην παρανομία (μαζί με το ανήλικο παιδί τους). Τον Ιούλιο του 2014 μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους, συλλαμβάνεται εκ νέου και τραυματισμένος, ο Νίκος Μαζιώτης, ο οποίος είχε επικηρυχθεί και ζούσε στην παρανομία όπως και η Πόλα Ρούπα (μαζί με το ανήλικο παιδί τους). Ο σύντροφος, για τη δεύτερη αυτή περίοδο έχει αναλάβει την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση με παγιδευμένο όχημα στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής, όπου στεγάζονταν και ο μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Σήμερα, έχει ξεκινήσει ένα νέο δικαστήριο που αφορά αυτήν την ενέργεια καθώς και την ένοπλη συμπλοκή στο Μοναστηράκι αλλά και κάποιες απαλλοτριώσεις τραπεζών. Σε αυτό το δικαστήριο περιλαμβάνονται και ο αναρχικός Αντώνης Σταμπούλος που συνελήφθη την 1η Οκτώβρη του 2014 κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής και βρίσκεται προφυλακισμένος με τη κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση, καθώς και ο Γιώργος Πετρακάκος.
Η ένοπλη αναρχική πολιτική οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα έχει πραγματοποιήσει μια σειρά επιθέσεων απέναντι στο διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, απέναντι στο κράτος, απέναντι στο πολιτικό προσωπικό που το επανδρώνει. Σε επίπεδο ανάλυσης, έχει θέσει εξ αρχής το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης και του ένοπλου αγώνα ως άρρηκτο κομμάτι της επαναστατικής διαδικασίας. Επιπλέον, πριν η χώρα μπει και επίσημα στην εποχή των μνημονίων, από την οργάνωση είχε σκιαγραφηθεί το περιβάλλον εντός μιας αναμενόμενης δομικής καπιταλιστικής και διεθνούς κρίσης, όπως και έγινε, και των ακόλουθων ανακατατάξεων και γεγονότων, που θα έθεταν και θα θέτουν με τον πιο δυναμικό και πολυεπίπεδο τρόπο τους επαναστάτες απέναντι στα διλήμματα και τις επιλογές της εποχής τους. Διλήμματα και επιλογές που έχουν στραμμένη την προοπτική τους στην κοινωνική επανάσταση, την ατομική και συλλογική απελευθέρωση. Στο δικό μας λοιπόν περιβάλλον κρίσης, η ρωγμή στον καπιταλιστικό χωροχρόνο του Δεκέμβρη του ’08 ήταν και το πρώτο επιστέγασμα της νέας αυτής επιλογής και η πρώτη εμφάνιση της αυτόνομης, αυθόρμητης και πολυσχιδούς δραστηριότητας των κοινωνικών κομματιών που επιλέγουν ένα άλλο δρόμο μπροστά στη λυσσαλέα καπιταλιστική επίθεση που εξαπλώνεται. Για την παρουσία του Επαναστατικού Αγώνα και τις στοχεύσεις του, για το λόγο του και την παρουσία του είναι που οι σύντροφοι αυτοί αντιμετωπίζουν την επίθεση του κράτους. Όπως και όλες οι οργανώσεις, συλλογικότητες και άτομα που αναζητούν τη σφυρηλάτηση του επαναστατικού δρόμου, την έμπρακτη οργάνωση του ανατρεπτικού σχεδίου, την οικοδόμηση μιας αταξικής επαναστατημένης κοινωνίας.
Στον ελλαδικό χώρο, διανύουμε τη 5η χρονιά συνέχισης των μνημονίων ως τη συμπύκνωση της λυσσαλέας επίθεσης κράτους και των αφεντικών, ντόπιων και υπερεθνικών σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής με στόχο τη διαχείριση των συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, κομμάτι της οποίας αποτελεί και η Ε.Ε. Παρ’όλες τις πρόσκαιρες ψευδαισθήσεις που έσπειρε η κυβέρνηση του σύριζα περί χαλάρωσης της ασφυκτικής λιτότητας και επαναφοράς κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων (που κατακτήθηκαν με σκληρούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες προηγούμενα χρόνια), μέσω θεσμικών αλλαγών και διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. και τους επονομαζόμενους πλέον «θεσμούς», η κοινωνική πραγματικότητα συνεχίζει να χειροτερεύει. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι ανεξαρτήτως πολιτικής διαχείρισης (Σύριζα- Ανέλ) οι κεντρικές επιλογές του ελληνικού κράτους και του κεφαλαίου παραμένουν άθικτες. Το κοινωνικό σύστημα ασφάλισης συνεχίζει να κατεδαφίζεται, οι συντάξεις μειώνονται περαιτέρω, η ανεργία διογκώνεται, πλέον η πρώτη κατοικία παραμένει απροστάτευτη από τις ορέξεις των ντόπιων τραπεζιτών και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας προχωρά κανονικά. Με όχημα το ιδεολόγημα της ανάπτυξης και τη συνέχιση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, η καπιταλιστική επέλαση σαρώνει τα πάντα στο διάβα της είτε αυτό αφορά ανθρώπους είτε τη φύση (Χαλκιδική). Η πλήρης εφαρμογή και αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, καθώς και η αναδιάρθρωση των σωμάτων ασφαλείας για την αποδοτικότερη καταστολή των αγωνιζομένων, η συνέχιση της στοχοποίησης πολιτικών χώρων όπως ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός, καθώς και οι διώξεις αγωνιστών του κινήματος ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και χαλκού στη Β.Α. Χαλκιδική με τα ΜΑΤ να δρουν ως ιδιωτικός στρατός του Μπόμπολα στη περιοχή, καταδεικνύουν ότι οι συριζαίικες φανφάρες περί δημοκρατίας, ανεξάρτητης δικαιοσύνης, σταματούν εκεί όπου αρχίζουν να θίγονται και να παρεμποδίζονται τα συμφέροντα του εγχώριου και υπερεθνικού κεφαλαίου.
Ιδιαίτερα για τις ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις και τους αγωνιστές που αντιμάχονται έμπρακτα και με όλα τα μέσα τις σάπιες αξίες του καπιταλισμού και το λυσσαλέο πόλεμο που αυτός διεξάγει στους από τα κάτω, η αντιμετώπισή τους μέσα από τρομοδικεία στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους τους αγωνιζόμενους και τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας πως η δημοκρατία θα αντιμετωπίζει ως εσωτερικό εχθρό και τρομοκράτη όποιον και όποια αμφισβητεί και μπλοκάρει την καπιταλιστική ανάπτυξη και την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος. Η διεθνής αντιεξεγερτική εκστρατεία που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2001 και η οποία προεικόνιζε ποιο θα ήταν το βασικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης που ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται, κωδικοποιήθηκε ως πόλεμος ενάντια στη τρομοκρατία. Υιοθετήθηκε από όλο το δυτικό κόσμο με τη θέσπιση αντιτρομοκρατικών νόμων και τη δημιουργία διεθνούς λίστας «τρομοκρατικών» οργανώσεων. Στη λίστα αυτή περιλαμβάνεται και η οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα του οποίου το τρομοδικείο βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι η αντιεξεγερτική επιχείρηση του ελληνικού κράτους που εντάθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και που συνεχίζει μέχρι σήμερα ενταγμένη πλέον στο γενικό πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και του καθεστώτος εξαίρεσης.
Από τη μεριά μας, ως αναρχικοί, στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους μας επειδή είναι κομμάτι της ιστορίας και του παρόντος μας, επειδή η αλληλεγγύη είναι άρρηκτο κομμάτι της πολιτικής μας κουλτούρας και διαδικασίας. Είναι όμως και κάτι παραπάνω. Η συνειδητοποίηση πως ο δρόμος για την κοινωνική επανάσταση, όσο δύσβατος και αν είναι περνά μέσα από τη συνάντηση, τη μάχη, την οργάνωση, τη συγκρότηση των απαραίτητων πεδίων που τόσο οι αγωνιστές αλλά και συνολικά οι από τα κάτω που πετιούνται εκτός πλαισίου θα μπορέσουν να ανασάνουν απέναντι στον καπιταλιστικό βούρκο και θα επανασυγκροτήσουν τα εργαλεία τους, αναλυτικά και υλικοπρακτικά, για να πραγματοποιήσουν την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Και σε αυτήν την πορεία οι επιλογές αγώνα είναι ανοιχτές, όπως και η τοποθέτησή τους από τον καθένα στο σχέδιο αγώνα και μάχης που καταστρώνει. Ιδιαίτερα μέσα σε ένα όλο και πιο αλλοτριωμένο, αποχαυνωμένο κοινωνικό περιβάλλον, τάξης, ασφάλειας και θανάτου, η διατήρηση της αγωνιστικής, επαναστατικής προοπτικής είναι αναγκαία. Και η στήριξη των ίδιων των αγώνων μας, των ίδιων των συντρόφων μας βρίσκεται ακριβώς στον πυρήνα αυτής της διαδικασίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Ε.Α. ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΣΤΙΣ 10/3/2010
