Εκδήλωση – Συζήτηση με τηλεφωνική παρέμβαση αναρχικών της υπόθεσης Βελβεντού, για το νέο υπερ-εφετείο που ξεκίνησε στις 20/4 και όπου δικάζονται 22 αναρχικοί, τους αγώνες εντός φυλακής και τις κατασταλτικές πρακτικές και μεθοδεύσεις του κράτους, ιδιαίτερα εντός των φυλακών με αποκορύφωμα την εισβολή ΕΚΑΜ και άλλων υπηρεσιών της αστυνομίας στις φυλακές Κορυδαλλού.

Παρασκευή 22/4 στις 19:00 στο Άτακτον
Η ώρα θα τηρηθεί αυστηρά.

Αλληλεγγύη στους κρατούμενους αγωνιστές.

Κοινοί αγώνες εντός και εκτός φυλακής μέχρι την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.

Πρωτοβουλία συντρόφων/ισσών από το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον

Προβολή “Για όλους τους λόγους του κόσμου”

Τετάρτη 13/4 στις 20:00
στο Άτακτον

Προβολή της αυτοργανωμένης ταινίας “ΛΥΣΣΑ”
Παρασκευή 1 Απρίλη, 8μμ στο Παράρτημα

Είναι γεγονός πώς σε διάφορες εκδηλώσεις που έχουμε πραγματοποιήσει συμπεριλαμβάνονταν και προβολές είτε ταινιών είτε ντοκιμαντέρ ή γενικά βίντεο, κάποια από τα οποία -ανεξάρτητα των νοημάτων που εισήγαγαν- δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν την έμπνευσή τους, την παραγωγή τους και την εκτέλεσή τους μέσα στο πλαίσιο της βιομηχανοποιημένης κινηματογραφικής παραγωγής. Και το πιο πιθανό είναι κάτι τέτοιο να ξανασυμβεί και στο μέλλον. Όμως, μαθαίνοντας για το ξεκίνημα της δημιουργίας της αυτοοργανωμένης ταινίας “Λύσσα” από την Συντεχνία Πλην και την τελική επιτυχή ολοκλήρωσή της, θεωρήσαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να απουσιάζουμε από το τελευταίο στάδιο, αυτό της συλλογικής της παρουσίασης. Γιατί;

Για να καταδείξουμε πως η ακολουθία λέξεων Do-It-Yourself αποτελεί μια δύσκολη μεν, αλλά εφικτή επιλογή, ακόμα και στην περίπτωση του κινηματογράφου. Τα ανήσυχα πνεύματα που θα ήθελαν να δουν τις ιδέες τους να παίρνουν σάρκα και οστά δε χρειάζονται χορηγό, παραγωγή ή μεγάλη περιουσία. Απεναντίας, η συνεχής προσαρμογή και εξοικείωση με όσα διαθέτουν, αλλά και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους και άλλους δημιουργούς μπορεί να οδηγήσει σε μια συνολικότερη έκφραση μακριά από τα τεχνικά, και όχι μόνο, κλισέ της βιομηχανίας.

Γιατί η απομάκρυνση από την τελευταία δείχνει να αποτελεί μονόδρομο, αφού αντάλλαγμα για τα προνόμια που αυτή προσφέρει στους δημιουργούς είναι τουλάχιστον το ισχυρότερο προνόμιο της ανόθευτης και ελεύθερης έκφρασης. Κι αυτό, διότι η βιομηχανία του θεάματος αποτελεί ένα ακόμα γρανάζι της καπιταλιστικής μηχανής, που θέλει τις ταινίες να είναι άλλο ένα προϊόν, σαν όλα τα υπόλοιπα που ο θεατής καλείται να καταναλώσει κατά την παραμονή του στη μεγάλη αίθουσα. Γι’ αυτό και το συντριπτικό ποσοστό των blockbusters χαρακτηρίζονται κυρίως από το “εύπεπτος” ή το “πιασάρικος” και δεν μπορούν να δημιουργήσουν τον παραμικρό προβληματισμό στο θεατή. Απ’ τον κανόνα, ωστόσο, δεν μπορούν να ξεφύγουν ούτε ταινίες κάποιας καλλιτεχνικής (όποια είναι αυτή και δεχόμενοι τον όρο αυτό) αξίας ή ταινίες με μηνύματα κοινωνικά ή πολιτικά, καθώς κάθε προϊόν εκτός από κατάλληλο περιεχόμενο, οφείλει να έχει και μια όμορφη συσκευασία. Έτσι, οι ταινίες, προτού φτάσουν -αν φτάσουν- στη μεγάλη οθόνη, θα αγνοηθούν από τα μέσα καθοδήγησης, θα λογοκριθούν ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα πετσοκοπούν για να γίνουν όσο το δυνατόν πιο συμβατές με τις ανάγκες της βιομηχανίας, ακόμα κι αν ξεκίνησαν με τις καλύτερες των προθέσεων.

Γιατί οι ρόλοι συνεχίζουν να είναι διακριτοί, είτε μιλάμε για μεγάλες εμπορικές επιτυχίες είτε για “ανεξάρτητες” και μη παραγωγές που, όντως, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον κινηματογράφο ως μορφή αναζήτησης και έκφρασης. Η κατάργηση του μοτίβου που θέλει το σκηνοθέτη ως απόλυτο ιθύνοντα νου πίσω από μια ταινία και όλους του υπόλοιπους συντελεστές απλούς εκτελεστές εντολών, οι οποίοι, προφανώς, δεν εκφράζονται από αυτό που κάνουν, μπορεί να δώσει στη συνδιαμόρφωση το χώρο που της αναλογεί στις σχέσεις μας και να μετατρέψει τον κινηματογράφο σε ακόμα ένα πεδίο συλλογικής έκφρασης.

Γιατί προτάσσουμε την αυτοοργάνωση και θέλουμε να περνά σε κάθε μορφή της ζωής μας. Θέλουμε κάθε μορφή έκφρασης να είναι προσβάσιμη σε όλους, μακριά από τη λογική του κέρδους, η οποία πια, μπορεί να αναλωθεί στο να αφυπνίσει, να προβληματίσει ή να προκαλέσει το δέκτη. Να είναι συνδεδεμένη με ελεύθερους χώρους, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις, ως οργανικά κομμάτια της κοινωνικής και πολιτικής αυτοοργάνωσης. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι εφικτή και μια πραγματική επικοινωνία μεταξύ των ατόμων: από την ανάλυση ενός έργου και την ανταλλαγή απόψεων σε σχέση με τον τρόπο που αυτό δημιουργείται ή προβάλλεται ως τη δημιουργία ομάδων και δομών που θα στηρίξουν και θα προωθήσουν αντίστοιχες προσπάθειες.

αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον

Συλλογική χορτοφαγική κουζίνα τα Σάββατα 2 και 16 Απριλίου στις 14.00 με 18.00 στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου), όπως και κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο κάθε μήνα.

από την αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα

Προβολή της ταινίας “ΛΥΣΣΑ”
μια αυτοοργανωμένη παραγωγή της LYSSA CREW // +Τεχνία-

Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: “Η συλλογική δημιουργία και οι αυτοοργανωμένες παραγωγές στον αντίποδα του πολιτισμού παραγωγής θεάματος / εμπορευμάτων”

Παρασκευή 1 Απρίλη στις 8 μμ
στο Παράρτημα (Κορίνθου και Αράτου)

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Βρισκόμαστε εν μέσω της νέας σφοδρής επίθεσης που διενεργείται στο πεδίο του κοινωνικού μισθού μας,με την επικείμενη ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου που κατατέθηκε ,αυτή την φορά, από την αριστερή πτέρυγα του κεφαλαίου. Η σε βάθος χρόνων στοχευμένη και στρατηγικά σχεδιασμένη αναδιάρθρωση των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων προς όφελος του κεφαλαίου, που τα προηγούμενα χρόνια εκφραζόταν από τις ανοιχτά νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ,στην παρούσα φάση χρειάζεται τα “προοδευτικά” και “δημοκρατικά” διαπιστευτήρια του ΣΥΡΙΖΑ(μαζί με τους πατριδολάγνους των ΑΝΕΛ να προσφέρουν την απαραίτητη δόση πατριωτικών κορόνων στην προσπάθεια επίτευξης της εθνικής ενότητας) για να προχωρήσει. Είναι προφανές λοιπόν το γεγονός ότι το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, από τον χώρο της “ριζοσπαστικής αριστεράς” στην τωρινή του εκδοχή, μπορεί να ξεπερνά τις όποιες εσωτερικές διενέξεις των διαφόρων φραξιών της τάξης των καπιταλιστών και να οδεύει προς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου γενικά ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης γενικά. Στον πυρήνα του καπιταλιστικού κράτους βρίσκεται ο μηχανισμός επίτευξης της κυριαρχίας του κεφαλαίου και διαφύλαξης των μακροπρόθεσμων επιδιώξεων της τάξης των καπιταλιστών. Η φράση “Το κράτος έχει συνέχεια” καταδεικνύει ακριβώς αυτή την ομολογία. Κατά συνέπεια, η ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ, πριν αλλά και κατά την διάρκεια της ανάληψης της κρατικής εξουσίας, περί λήψης μέτρων προς κατεύθυνση της “ανακούφισης των πληττόμενων από την κρίση ομάδων” ήταν και αποδείχτηκε στην πράξη μια ακατάσχετη μπουρδολογία. Το καπιταλιστικό κράτος είναι το κράτος του κεφαλαίου, στιγμή της αναπαραγωγής των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων και από την δικιά μας μεριά είναι η προσωρινή ήττα στο πεδίο της ταξικής πάλης και η υπαγωγή της αναπαραγωγής μας ως το μεταβλητό μέρος του κεφαλαίου. Ο άμεσος και έμμεσος/κοινωνικός μισθός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους διενεργείται αυτή η αναπαραγωγή μας ως προλετάριων μέσα-και-ενάντια στην ταξική κοινωνία, μια αντιθετική συνθήκη στην επίτευξη της μέγιστης κερδοφορίας των αφεντικών.

Συνέχεια ανάγνωσης

HIP HOP LIVE ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΡΔΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΣΤΙΣ 4/3/2016 ΣΤΙΣ 20:00.

– ΠΕΝΘΙΜΟΣ CLOWN (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΙΩΝΑΣ)
– DAISY CHAIN
– REFPOLK
– ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ
– ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ
– ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΦΥΓΗ
– 45

Τη Δευτέρα 25/1 σύντροφοι και συντρόφισσες από τον αναρχικό/
αντιεξουσιαστικό χώρο αποκλείσαμε τα γραφεία της χρυσής αυγής με αφορμή την προγραμματισμένη εκδήλωση-ομιλία του κεντρικού τους στελέχους Γ. Λαγού. Δύο ώρες πριν την προγραμματισμένη ώρα της εκδήλωσης, συγκροτημένα και αιφνιδιαστικά, αποκλείσαμε την είσοδο των γραφείων και παραμείναμε εκεί περιφρουρώντας την παρουσία μας και φωνάζοντας συνθήματα. Η κινητοποίηση της αστυνομίας ήταν άμεση περικυκλώνοντας των χώρο της συγκέντρωσης ώστε να αποτρέψει αλληλέγγυο κόσμο να καταφθάσει και προστατεύοντας με την παρουσία της τούς ελάχιστους χρυσαυγίτες που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στα
γραφεία τους. Από την πρώτη στιγμή και παρά την έντονη παρουσία της αστυνομίας, κάναμε ξεκάθαρο πως η φασιστομάζωξη δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή και παραμείναμε έξω από τα γραφεία τους, ματαιώνοντας έτσι την προσέλευση περισσότερων μελών τους και τη δημόσια παρουσία του βουλευτή τους στην πόλη. Οι λιγοστοί νεοναζί που βρίσκονταν πάνω στα γραφεία, στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν εκ του ασφαλούς τη συγκέντρωση, έλαβαν δυναμική απάντηση από τη μεριά μας.Συγκροτημένα αποχωρήσαμε μετά από 3 ώρες παρουσίας, με πορεία στο κέντρο της πόλης.

Την Τρίτη 2/2 σύντροφοι και συντρόφισσες παρεμβήκαμε με μοίρασμα κειμένων στην ευρύτερη περιοχή των γραφείων, καθιστώντας, μέσα από την επαφή μας με κόσμο που εργάζεται και ζει στην περιοχή, σαφές το περιεχόμενο της δράσης μας την περασμένη βδομάδα .

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Το Σάββατο 6/2 στις 20.00 θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του βιβλίου “PFLP Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης – κείμενα και συνεντεύξεις” των εκδόσεων ΜΟΛΟΤ- μέλος του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios.

Στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον, Άστιγγος 100 και Κανακάρη Ρούφου

Ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα συντρόφων για την υπόθεση του 2011 των συλλήψεων του Βύρωνα. Στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον, Άστιγγος 100 κ’ Κανακάρη Ρούφου, την Κυριακή 20/12 στις 17.00.

Κείμενα σχετικά με την υπόθεση εδώ.

Κουζίνες Απριλίου τα Σάββατα 2 και 16  στις 14.00 με 18.00.

Συλλογική χορτοφαγική κουζίνα κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα στις 14.00 με 18.00 στο Άτακτον.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Η εποχή στην οποία ζούμε, χαρακτηρίζεται από το γεγονός πως κράτος και κεφάλαιο έχουν επιβάλει την αντίληψη και την πρακτική ότι ο μόνος τρόπος να καλυφθεί ένα πλήθος αναγκών, βασικές αλλά και επίπλαστες, είναι μέσω της βάναυσης εξόντωσης του φυσικού κόσμου. Η διατροφή, ως μία εκ των βιολογικών αναγκών, αποτελεί βασικό πεδίο για την κυριαρχία ώστε να ελέγξει, να επιβληθεί και να επεκτείνει το εύρος εξουσίας της. Και αυτό συμβαίνει, τόσο μέσω της πλήρους διαμεσολάβησης της τροφής από το χρήμα και την παραγωγή ανισοτήτων μέσω της πείνας, όσο και μέσα από την αναπαραγωγή της αντίληψης και πρακτικής της κρεοφαγίας, καθώς και τη συνολικότερη βιομηχανοποίηση της φύσης για την άντληση των πόρων της.

Η συλλογική κουζίνα που οργανώνουμε ως αναρχική/ αντιεξουσιαστική συλλογικότητα, είναι ένα εγχείρημα που πηγάζει από την αντίληψή μας πως η αυτοοργάνωση στην καθημερινότητα είναι η πυξίδα για τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Τη στιγμή που η φτωχοποίηση των από τα κάτω εντείνεται και κάθε πτυχή της ζωής μας διαμεσολαβείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, το χρήμα και τα αφεντικά, τους κάθε λογής ειδικούς και τις διακρίσεις, εμείς επιλέγουμε να σπάμε αυτά τα δεσμά μέσα από τον καθημερινό ανατρεπτικό αγώνα. Έναν αγώνα που στοχεύει στη δόμηση κοινοτήτων αλληλεγγύης και ισότητας στο σήμερα παλεύοντας με συνέπεια για την καταστροφή της υπάρχουσας ιεραρχικής κοινωνικής δόμησης και του καπιταλισμού, με στόχο την ολική απελευθέρωση των καταπιεσμένων και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας , χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, χωρίς την εκμετάλλευση και την καταλήστευση του φυσικού κόσμου.

Η κουζίνα μας είναι συλλογική γιατί στόχος της είναι η κάλυψη της διατροφής μας ως βασικής ανάγκης, να βασίζεται στη συλλογικοποίηση και τη συνεργασία μεταξύ των συμμετεχόντων, χωρίς διακρίσεις βάσει φύλου, ηλικίας, εμπειρίας και ειδικότητας. Η δημιουργία κοινοτικών καταστάσεων, όπως είναι το συντροφικό μαγείρεμα και γεύμα, προάγει την επικοινωνία και τη δόμηση σχέσεων συντροφικότητας, στοιχεία δομικά για την αποτελεσματική ανατρεπτική δράση. Είναι μία δομή αλληλεγγύης, καθώς δεν χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους φιλανθρωπική διάθεση αλλά από την αμοιβαία συνεισφορά όλων των εμπλεκόμενων. Μέσω του αντιεμπορευματικού και αντιεραρχικού της χαρακτήρα, θέλει να προτάξει την αλληλεγγύη μεταξύ εκείνων που δέχονται στην καθημερινότητά τους την καταπίεση, και την ενεργό τους συμμετοχή σε κινήσεις που στοχεύουν να συμβάλλουν στην κατάργησή της.

Η κουζίνα μας, ως δομή αλληλεγγύης που προτάσσει τη συλλογικότητα δεν θα μπορούσε παρά να είναι χορτοφαγική. Για εμάς κομμάτι των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου είναι κάθε αισθανόμενο ον που στερείται την ελευθερία και την αυτενέργειά του. Έτσι, λοιπόν, βρίσκουμε αυτονόητο σε μια συντροφική κουζίνα να μην κατασπαράζουμε τις σάρκες κάποιου/ας καταπιεσμένου/ης. Επιλέγουμε δηλαδή να απέχουμε από την κατανάλωση πτωμάτων και ζωϊκών προϊόντων καθώς για μας η χορτοφαγία στο σήμερα μπορεί να αποτελέσει μια ηθική και πολιτική επιλογή μέσα στην ευρύτερη εξουσιαστική συνθήκη που βιώνουμε και όχι μια διατροφική προτίμηση ή μια φιλευσπλαχνία απέναντι στα ζώα. Η κατανάλωση κρέατος ως συνήθεια, είναι ένα βασικό κομμάτι αυτής της συνθήκης, καθώς δηλώνει απτά την ικανότητα επιβολής του ανθρώπου στα υπόλοιπα ζώα και κατ’ επέκταση στο φυσικό κόσμο. Η αυτοδιάθεση όλων μας είναι προϋπόθεση για μια ελεύθερη κοινωνία, έτσι βλέπουμε κι ότι κανείς/καμιά δεν μπορεί να αποτελεί μηχανή παραγωγής προϊόντων ή αντικείμενο κάλυψης αναγκών. Οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι μαζικές και ατομικές δολοφονίες για να καταλήξουν τα ζώα στο στομάχι του ανθρώπου, καθόλου μη επικυριαρχικές δεν φαντάζουν κι αποτελούν εμπόδιο προς την καταστροφή κάθε εξουσίας, για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσαμε παρά να στεγάζουμε τις συλλογικές κουζίνες σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο χώρο που προωθεί την αυτοοργανωμένη και αντιεξουσιαστική πράξη και θεώρηση. Έτσι οι κουζίνες μας πραγματοποιούνται στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου) κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα στις 14.00 με 18.00.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, Κρακατόα

Στις 10 Μάρτη πέφτει νεκρός μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στη Δάφνη ο αναρχικός αντάρτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρος Φούντας, σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης. Το επόμενο διάστημα συλλαμβάνονται οι Πόλα Ρούπα, Νίκος Μαζιώτης και Κώστας Γουρνάς που αναλαμβάνουν και την πολιτική ευθύνη συμμετοχής στην οργάνωση, καθώς και άλλοι αναρχικοί σύντροφοι. Στο αρχικό δικαστήριο, οι τρείς που είχαν αναλάβει ευθύνη συμμετοχής στην οργάνωση (που επί μια δεκαετία δρούσε απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο με επιθέσεις σε τράπεζες, το χρηματιστήριο, τις αστυνομικές δυνάμεις, πολιτικά πρόσωπα κτλ) καταδικάστηκαν σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης. Σήμερα, έχουμε μπροστά μας το εφετείο της ίδιας υπόθεσης και μια ακόμη μάχη της οργάνωσης και των συντρόφων που διώκονται για την ίδια υπόθεση απέναντι στην κρατική καταστολή, απέναντι στον κοινωνικό και ταξικό εχθρό.

Oι σύντροφοι Μαζιώτης, Ρούπα, ύστερα από ένα σύντομο χρονικό διάστημα εκτός φυλακής, μετά την καταδίκη τους στο πρώτο δικαστήριο της οργάνωσης, επικηρύσσονται και περνούν στην παρανομία (μαζί με το ανήλικο παιδί τους). Τον Ιούλιο του 2014 μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους, συλλαμβάνεται εκ νέου και τραυματισμένος, ο Νίκος Μαζιώτης, ο οποίος είχε επικηρυχθεί και ζούσε στην παρανομία όπως και η Πόλα Ρούπα (μαζί με το ανήλικο παιδί τους). Ο σύντροφος, για τη δεύτερη αυτή περίοδο έχει αναλάβει την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση με παγιδευμένο όχημα στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής, όπου στεγάζονταν και ο μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Σήμερα, έχει ξεκινήσει ένα νέο δικαστήριο που αφορά αυτήν την ενέργεια καθώς και την ένοπλη συμπλοκή στο Μοναστηράκι αλλά και κάποιες απαλλοτριώσεις τραπεζών. Σε αυτό το δικαστήριο περιλαμβάνονται και ο αναρχικός Αντώνης Σταμπούλος που συνελήφθη την 1η Οκτώβρη του 2014 κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής και βρίσκεται προφυλακισμένος με τη κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση, καθώς και ο Γιώργος Πετρακάκος.

Η ένοπλη αναρχική πολιτική οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα έχει πραγματοποιήσει μια σειρά επιθέσεων απέναντι στο διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, απέναντι στο κράτος, απέναντι στο πολιτικό προσωπικό που το επανδρώνει. Σε επίπεδο ανάλυσης, έχει θέσει εξ αρχής το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης και του ένοπλου αγώνα ως άρρηκτο κομμάτι της επαναστατικής διαδικασίας. Επιπλέον, πριν η χώρα μπει και επίσημα στην εποχή των μνημονίων, από την οργάνωση είχε σκιαγραφηθεί το περιβάλλον εντός μιας αναμενόμενης δομικής καπιταλιστικής και διεθνούς κρίσης, όπως και έγινε, και των ακόλουθων ανακατατάξεων και γεγονότων, που θα έθεταν και θα θέτουν με τον πιο δυναμικό και πολυεπίπεδο τρόπο τους επαναστάτες απέναντι στα διλήμματα και τις επιλογές της εποχής τους. Διλήμματα και επιλογές που έχουν στραμμένη την προοπτική τους στην κοινωνική επανάσταση, την ατομική και συλλογική απελευθέρωση. Στο δικό μας λοιπόν περιβάλλον κρίσης, η ρωγμή στον καπιταλιστικό χωροχρόνο του Δεκέμβρη του ’08 ήταν και το πρώτο επιστέγασμα της νέας αυτής επιλογής και η πρώτη εμφάνιση της αυτόνομης, αυθόρμητης και πολυσχιδούς δραστηριότητας των κοινωνικών κομματιών που επιλέγουν ένα άλλο δρόμο μπροστά στη λυσσαλέα καπιταλιστική επίθεση που εξαπλώνεται. Για την παρουσία του Επαναστατικού Αγώνα και τις στοχεύσεις του, για το λόγο του και την παρουσία του είναι που οι σύντροφοι αυτοί αντιμετωπίζουν την επίθεση του κράτους. Όπως και όλες οι οργανώσεις, συλλογικότητες και άτομα που αναζητούν τη σφυρηλάτηση του επαναστατικού δρόμου, την έμπρακτη οργάνωση του ανατρεπτικού σχεδίου, την οικοδόμηση μιας αταξικής επαναστατημένης κοινωνίας.

Στον ελλαδικό χώρο, διανύουμε τη 5η χρονιά συνέχισης των μνημονίων ως τη συμπύκνωση της λυσσαλέας επίθεσης κράτους και των αφεντικών, ντόπιων και υπερεθνικών σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής με στόχο τη διαχείριση των συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, κομμάτι της οποίας αποτελεί και η Ε.Ε. Παρ’όλες τις πρόσκαιρες ψευδαισθήσεις που έσπειρε η κυβέρνηση του σύριζα περί χαλάρωσης της ασφυκτικής λιτότητας και επαναφοράς κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων (που κατακτήθηκαν με σκληρούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες προηγούμενα χρόνια), μέσω θεσμικών αλλαγών και διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. και τους επονομαζόμενους πλέον «θεσμούς», η κοινωνική πραγματικότητα συνεχίζει να χειροτερεύει. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι ανεξαρτήτως πολιτικής διαχείρισης (Σύριζα- Ανέλ) οι κεντρικές επιλογές του ελληνικού κράτους και του κεφαλαίου παραμένουν άθικτες. Το κοινωνικό σύστημα ασφάλισης συνεχίζει να κατεδαφίζεται, οι συντάξεις μειώνονται περαιτέρω, η ανεργία διογκώνεται, πλέον η πρώτη κατοικία παραμένει απροστάτευτη από τις ορέξεις των ντόπιων τραπεζιτών και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας προχωρά κανονικά. Με όχημα το ιδεολόγημα της ανάπτυξης και τη συνέχιση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, η καπιταλιστική επέλαση σαρώνει τα πάντα στο διάβα της είτε αυτό αφορά ανθρώπους είτε τη φύση (Χαλκιδική). Η πλήρης εφαρμογή και αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, καθώς και η αναδιάρθρωση των σωμάτων ασφαλείας για την αποδοτικότερη καταστολή των αγωνιζομένων, η συνέχιση της στοχοποίησης πολιτικών χώρων όπως ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός, καθώς και οι διώξεις αγωνιστών του κινήματος ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και χαλκού στη Β.Α. Χαλκιδική με τα ΜΑΤ να δρουν ως ιδιωτικός στρατός του Μπόμπολα στη περιοχή, καταδεικνύουν ότι οι συριζαίικες φανφάρες περί δημοκρατίας, ανεξάρτητης δικαιοσύνης, σταματούν εκεί όπου αρχίζουν να θίγονται και να παρεμποδίζονται τα συμφέροντα του εγχώριου και υπερεθνικού κεφαλαίου.

Ιδιαίτερα για τις ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις και τους αγωνιστές που αντιμάχονται έμπρακτα και με όλα τα μέσα τις σάπιες αξίες του καπιταλισμού και το λυσσαλέο πόλεμο που αυτός διεξάγει στους από τα κάτω, η αντιμετώπισή τους μέσα από τρομοδικεία στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους τους αγωνιζόμενους και τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας πως η δημοκρατία θα αντιμετωπίζει ως εσωτερικό εχθρό και τρομοκράτη όποιον και όποια αμφισβητεί και μπλοκάρει την καπιταλιστική ανάπτυξη και την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος. Η διεθνής αντιεξεγερτική εκστρατεία που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2001 και η οποία προεικόνιζε ποιο θα ήταν το βασικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης που ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται, κωδικοποιήθηκε ως πόλεμος ενάντια στη τρομοκρατία. Υιοθετήθηκε από όλο το δυτικό κόσμο με τη θέσπιση αντιτρομοκρατικών νόμων και τη δημιουργία διεθνούς λίστας «τρομοκρατικών» οργανώσεων. Στη λίστα αυτή περιλαμβάνεται και η οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα του οποίου το τρομοδικείο βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι η αντιεξεγερτική επιχείρηση του ελληνικού κράτους που εντάθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και που συνεχίζει μέχρι σήμερα ενταγμένη πλέον στο γενικό πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και του καθεστώτος εξαίρεσης.

Από τη μεριά μας, ως αναρχικοί, στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους μας επειδή είναι κομμάτι της ιστορίας και του παρόντος μας, επειδή η αλληλεγγύη είναι άρρηκτο κομμάτι της πολιτικής μας κουλτούρας και διαδικασίας. Είναι όμως και κάτι παραπάνω. Η συνειδητοποίηση πως ο δρόμος για την κοινωνική επανάσταση, όσο δύσβατος και αν είναι περνά μέσα από τη συνάντηση, τη μάχη, την οργάνωση, τη συγκρότηση των απαραίτητων πεδίων που τόσο οι αγωνιστές αλλά και συνολικά οι από τα κάτω που πετιούνται εκτός πλαισίου θα μπορέσουν να ανασάνουν απέναντι στον καπιταλιστικό βούρκο και θα επανασυγκροτήσουν τα εργαλεία τους, αναλυτικά και υλικοπρακτικά, για να πραγματοποιήσουν την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Και σε αυτήν την πορεία οι επιλογές αγώνα είναι ανοιχτές, όπως και η τοποθέτησή τους από τον καθένα στο σχέδιο αγώνα και μάχης που καταστρώνει. Ιδιαίτερα μέσα σε ένα όλο και πιο αλλοτριωμένο, αποχαυνωμένο κοινωνικό περιβάλλον, τάξης, ασφάλειας και θανάτου, η διατήρηση της αγωνιστικής, επαναστατικής προοπτικής είναι αναγκαία. Και η στήριξη των ίδιων των αγώνων μας, των ίδιων των συντρόφων μας βρίσκεται ακριβώς στον πυρήνα αυτής της διαδικασίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Ε.Α. ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΣΤΙΣ 10/3/2010